CD-RECENSIE

Sol 6 - Sol 6
bezetting: Tony Buck, drums; Mandy Drummond, viool, stem; Ingrid Laubrock, saxofoon; Hannah Marshall, cello, stem; Veryan Weston, piano, stem; Luc Ex, akoestische bas
opgenomen: 9 april 2009, Bimhuis
release: 2009
label: Red Note/Konkurrent
tracks: 17
tijd: 51:53
websites: www.lucex.nl - www.konkurrent.nl
door: Jan Jasper Tamboer


Moderne kunstenaars die zichzelf vreselijk serieus nemen, zijn over het algemeen niet te verteren. Zelfspot is een bijna noodzakelijke deugd voor iedereen die denkt iets te melden te hebben aan de wereld. De weerslag van het project Sol 6 van bassist en componist Luc Ex kent in ieder geval ironie en die bepaalt een belangrijk deel van de waardering voor dit album.

'Sol 6' bevat een aantal nummers van oprichter en bandleider Luc Ex, voormalig bassist van punkband The Ex, en ook composities van onder anderen Charles Ives en Erik Satie. Het is een gevarieerd en veelzijdig repertoire, dat toch een eenheid vormt door de benadering van het materiaal en de bijzondere instrumentatie die het idee geeft van een kamerorkest. Een verdwaald nummer is hier niet te bekennen. Kamermuziek in de klassieke zin van het woord klinkt hier echter niet, wel eigentijdse gecomponeerde muziek met jazz en improvisatie.

Dit is geen plaat voor de late avonduren, eerder voor bij het krieken van de dag. Hij maakt je wakker, hij maakt je alert en hij enerveert. De klanken van Sol 6 vormen een precisiebombardement aan prikkels en impulsen die een overweldigende indruk achterlaten. Deze cd bevat alle elementen die moderne muziek zo aantrekkelijk maken: spanning, verrassende accenten, onverwachte wendingen, transparantie, ontregeling, abstractie, ideeënrijkdom en tegendraadsheid.

Het album kent verstilling en ook hier en daar een hels kabaal waarin de dissonante klanken op wonderlijke wijze goed bij elkaar passen. De totale chaos blijft uit, integendeel, deze muzikanten weten tot in detail waar ze mee bezig zijn. De ongetwijfeld ironisch bedoelde uitvoering van het overbekende 'Close To You' van Burt Bacharach eindigt in een kakofonie waarom de componist zelf hopelijk kan lachen, maar de onbevangen luisteraar zeker.

De track 'And The World Might Bb After All' is opgebouwd rond een syncopische groove die uit balans lijkt te raken en wankelt en dreigt te kantelen. Het is een onweerstaanbaar bruisend nummer met knarsende vioolstreken en gierende en piepende saxofoonsolo. Credits: Luc Ex. De plaat kent meer absurd aandoende titels die de lading volledig dekken, zoals 'Brain Boilingly Obvious', 'Autistic African Samba' en 'Amputation In Economy'.

Pianist en medeoprichter Veryan Weston is niet alleen virtuoos, maar vooral creatief en inventief, zijn spel is beslist onderscheidend. Eigenlijk verdienen alle zes de leden van het ensemble hier aparte vermelding voor hun relevante en gedurfde inbreng. Verschillende van de krachtigste en onstuimigste nummers zijn die van de hand van Luc Ex. Wordt het misschien tijd voor een soloalbum?