INTERVIEW
door: Mischa Andriessen








Yuri Honing over 'Winterreise' dat hij op 29 december presenteert in Paradiso. Een festival zonder label.

‘Winterreise is een weerslag van mijn jaar. Waarnaar ik heb geluisterd, waar ik mee bezig ben geweest, wie ik heb ontmoet.’  Op 29 december biedt Paradiso voor de vierde keer plaats aan Yuri Honings Winterreise, een festival zonder label, bedoeld voor een publiek dat zich wil laten verrassen. Dat publiek is er gelukkig. Zoals de postbode met wie Honing bij toeval in gesprek raakte en die later vier cd’s kocht die hij wilde laten signeren. Van klassiek tot blues, poëzie en disco, van muziek met een seksuele ondertoon tot wat je hardcore jazz zou kunnen noemen als je, anders dan Honing zelf, in hokjes denkt. 

Toen hij in 2007 samen met pianiste Nora Mulder stukken uit Franz Schuberts fameuze liedercyclus ‘Winterreise’ vertolkte, leidde dat op menig krantenredactie tot de discussie wie de cd moest bespreken, de recensent klassieke muziek of de jazzrecensent. Honing heeft geleerd dat vooral de mensen aan de zijlijn zich druk maken over genrenamen. Voor grote muzikanten bestaan die grenzen niet. In zijn lange loopbaan heeft Honing zich ook niet laten begrenzen en voor hem is dat niet meer dan logisch. ‘Ik kom uit  een gezin waar klassieke muziek werd beluisterd en gespeeld, ook door mij, toen viel ik voor de jazz, maar ik groeide ook op met David Bowie, Lou Reed en Iggy Pop. Er wordt vaak gezegd dat ik veel verschillende dingen doe, maar er zit heel duidelijk  een rode draad in, namelijk ikzelf.’

Ondanks de verschillen zijn er inderdaad veel parallellen in Honings projecten. Op ‘Winterreise’ vervangt zijn sax de zanger en zijn elektrische groep Wired Paradise speelt in wezen instrumentale rock waarbij Honing  de zanglijn blaast. Belangrijk is dat de muziek direct aanspreekt, maar daaronder meerdere lagen bevat. Wie wil, kan de diepte in. ‘Neem Radiohead, die hebben een miljoenenpubliek aan zich weten te binden terwijl ze zelden gewoon een vierkwartsmaat spelen.’ Van het luisteren naar popmuziek leerde Honing dat zijn eigen muziek eenvoudiger kon. Veel kon worden weggelaten.

‘Die popjongens doen soms een week of meer over een akkoord, een van de drie.’  Hij lacht. ‘Moet die een tel eerder of juist later in de maat, daar zijn ze heel lang mee bezig.’ Bij Wired Paradise is hij ook zo gaan werken. Veel meer gaan uitschrijven, precies uitdenken welke sound hij wil. ‘Een van mijn gitaristen heeft allemaal vintage apparatuur en die gaat dan eindeloos zitten zoeken tot hij het juiste geluid heeft.’ Vol trots vertelt Honing over een optreden van Wired Paradise in een discotheek in Skopje. ‘We stonden daar ’s nachts voor een bomvolle zaal. Het ging maar door, we hebben tot vier uur gespeeld en het dak ging eraf. Dat concert had precies de goede energie en grimmigheid en dat werd door het publiek perfect opgepikt.’










Yuri Honing: ‘Het fanatisme is gelukkig weer terug bij de jongere generatie'. Foto © Speer Fotografie.

Met Wired Paradise appelleert Honing aan gevoelens die nu leven. Dat is altijd zijn streven; muziek maken die past bij de tijd. Wat dat inhoudt? ‘Je moet als je die muziek hoort uit het raam kunnen kijken en voelen: dit klopt.’ Die manier van denken, hoort volgens Honing bij jazz. Vroeger was jazz popmuziek. Jazz zit altijd in de rafelranden van de samenleving en levert commentaar daarop.’

Honing houdt de nieuwe ontwikkelingen in de muziek heel goed bij. Leest veel, luistert veel, speelt ook veel met jonge musici. ‘Het fanatisme is gelukkig weer terug bij de jongere generatie. Ze zijn heel gretig en heel goed op de hoogte.’ Met een aantal van hen staat hij straks in Paradiso op het podium. Samen met de Turks-Nederlandse zangeres Karsu Donmez duikt hij in de muziek van Azerbeidzjaan. Honing geeft ook nog concerten met zangeres Jenny Lane  en met twee heel jonge en zeer talentvolle  jazzmusici; de Nederlandse bassist Ruben Samama en de Amerikaanse pianist Sam Harris die beide speciaal uit de Verenigde Staten overkomen. Een programma dus dat garant staat voor verrassing en discussie.

‘Het publiek is altijd heel verdeeld op die avonden. Wat de een mooi vindt, vindt de ander minder en omgekeerd. Dat vind ik goed. Het is ook echt een zeer  gevarieerd publiek, van heel jong tot heel oud.’  Honing is ervan overtuigd dat hij die mensen bereikt omdat hij geen etiket op zijn muziek plakt. ‘Het gaat erom dat je open staat voor de muziek. Kunst vereist gevoeligheid. Mijn vader zei altijd dat het geen recht maar een voorrecht is om van kunst te kunnen genieten, omdat het betekent dat je gevoelig genoeg bent.’ Wie zijn talent voor gevoeligheid wil testen, kan de 29e december met Honing mee op avontuur.

• Yuri Honings Winterreise: 29 december Paradiso Amsterdam.
• Informatie en reserveren Paradiso
• Website Yuri Honing