CD-RECENSIE

East Drive - Folksongs
bezetting: Bodek Janke, drums, percussie; Philipp Bardenberg, bas; Vitaliy Zolotov, gitaar; gast: Olivia Trummer, piano, zang
opgenomen: november 2010
release: 2011
label: Neuklang Records / Challenge
tracks: 9
tijd: 65:34
websites: www.oliviatrummer.de - www.bodekjanke.de - www.vitaliyzolotov.com
labels: www.neuklangrecords.de - www.challenge.nl
door: Jan Jasper Tamboer


'Folksongs' staat er als titel midden op de cd-hoes van het album van trio East Drive. Wat de buitenkant suggereert vind je echter niet terug in de binnenkant, enkele uitzonderingen daargelaten. Zou het een marketingtruc zijn? Verkoopt folk tegenwoordig beter dan jazz? Hoe dan ook, de plaat bevat fijne muziek, die zich niet opdringt en velen zal aanspreken.

East Drive bezoekt geen diepe dalen van de menselijke geest. De stemming is overal plezierig en opgewekt, maar daarmee nog niet per se oppervlakkig. Muzikaal gezien zijn er interessante en fijnzinnige akkoordprogressies, gelaagde harmonieën en prikkelende ritmes. De melodieën hebben vaak een groot bereik en zijn aangenaam om te volgen.

Ook East Drive hanteert verschillende stijlen en zij verloochenen hun Oost-Europese achtergrond niet, maar toch klinkt hun genre vooral als moderne westerse jazz. Sommige nummers krijgen een Indiaas tintje door het gebruik van onder meer tabla's. Het trio plus gast klinkt heel melodieus met een lichte swing en groove, als easy listening, met net even wat meer pit dan wat hoort bij die stijl. De muziek hoeft zeker niet als achtergrond te fungeren, want zij bevat voldoende ingrediënten om de volle aandacht te verdienen.

Gastvocalist en -pianist Olivia Trummer beperkt zich niet tot een rolletje hier of daar, maar is prominent aanwezig op de cd. Soms zingt zij mee met de noten van de gitarist, het bekende George Benson-effect. Trummer beschikt over een adequate timing, een prettige frasering en brengt veel variatie in haar spel. Deze kwaliteiten gelden zowel haar pianospel als haar zang. Ook improviseert zij met een heel ontspannen klinkende scat. Wat Trummer hier laat horen is beslist niet doorsnee.

De band wordt door Challenge Records aangekondigd als een 'powertrio'. Daarvan is hier echter niets te merken, het ensemble blinkt juist uit in dosering van volume en kracht, die nergens buitensporig worden. Keerzijde is dat het album wel wat braaf klinkt en weinig scherpte of ruwheid kent. Dynamische ontwikkelingen blijven erg binnen de perken. Al die elementen zouden de plaat echter een heel ander karakter geven en daarmee ook het plezier kunnen bederven. Voor het ruigere werk moet je elders zijn. Je hoort er misschien niet overal bij door braaf te zijn, maar het is soms wel lekker.