CD-RECENSIE 

Frans Vermeerssen Trio – The Trail
bezetting: Frans Vermeerssen saxofoons, Dion Nijland contrabas, Thomas Jaspers drums
opgenomen: 1-3 december 2022, Rode Hert Studio, Roderwolde
uitgebracht: mei 2023
label: trytone
aantal stukken: 12
tijdsduur: 54’46
website: vermeerssen.nl - trytone.org
door: Cyriel Pluimakers



Saxofonist Frans Vermeerssen (1954) speelde een cruciale rol in de Groningse jazzscene van de jaren tachtig. Zo maakte hij deel uit van de Noodband, werkte hij met Gerard Ammerlaan en richtte hij zijn eigen band ‘All Ears’ op. Ook in andere bekende ensembles als de Astronotes, Zes Winden, Contraband en Bik Bent Braam kon je hem aantreffen. Ook maakte hij vanaf 2006 tot aan het einde deel uit van het Willem Breuker Kollektief. Vermeerssen is een echte natuurmuzikant met een niet academische recht-voor-zijn-raap stijl.

Vergezichten
Na een behoorlijk aantal jaren radiostilte, is het bijzonder om weer een album van hem in handen te krijgen. Simpelweg ‘The Trail’ genaamd, want twaalf nummers geeft Vermeerssen ons een rondleiding door zijn muzikale wereld: een universum waarin spontaniteit een kerngegeven is. Waar tegenwoordig heel wat jazz behoorlijk braaf en bedacht klinkt, opent Vermeerssen weer frisse vergezichten met de nodige muzikale risico’s. Zijn stijl is lekker rauw en direct en hij is niet bang voor een verkeerde noot. Het trio improviseert met open vizier en vindt het duidelijk heerlijk om met losse teugels de grenzen van ritme en melodie op te zoeken. 

Hoofdinstrument
De tenorsaxofoon vormt al sinds jaar en dag Vermeerssens hoofdinstrument en de toon wordt meteen gezet met de ritmische opener ‘Nativ’, waarna het lekker lazy ‘Putj’ volgt om stoom af te blazen. De blues staat centraal in ‘Percorso’ en in ‘Caminho’ duikt een verrassend bossa nova gevoel op. Vermeerssens held Sonny Rollins komt om de hoek kijken in ‘Yol’ en ‘Cul de sac’. Vederlicht klinkt zijn sopraansaxofoon in ‘Sentier’, het titelnummer ‘Trail’ en het mysterieuze ‘Dao’ waarin lang aangehouden noten omspeeld worden door de contrabas van Dion Nijland.

Rondreis
Opvallend ook is het alerte slagwerk van de jonge drummer Thomas Jaspers, die het trio ruim vijftig minuten lang stevig van brandstof voorziet om aan het slot tot een climax te komen in ‘Swamp Road’, waarin de Amerikaanse roots muziek de boventoon voert. Zijn forse after beat, in combinatie met de grof gestreken contrabas van Nijland, dreunt telkens lekker na. Met ‘The Trail’, geeft de leider ons een fraai exposé van zijn kunnen, met hartstochtelijke muziek die je bijna een uur lang op het puntje van je stoel laat zitten. Een album dat de spirit en drive van de echte jazz belichaamt. Wordt het niet eens tijd dat Vermeerssen, met zijn fraaie staat van dienst, een portret krijgt op de site jazzhelden.nl?

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Trail (live).