CD-RECENSIE

Sjoerd van Eijck’s OAK  – Aurora
bezetting: Koen Smits trompet; Sjoerd van Eijck piano;
Alessandro Fongaro contrabas; Willem Romers drums
opgenomen: februari 2021, Fattoria Musica, Osnabrück
uitgebracht: 2 september 2021
label: ZenneZ Records
aantal stukken: 10
tijdsduur: 48’55
website: sjoerdvaneick.nl - zennezrecords.com 
door: Mathijs van den Berg



Pianist Sjoerd van Eijck (1992) noemde zijn kwartet ‘OAK’ naar zichzelf en neemt de symboliek van de eik als uitgangspunt voor zijn debuutalbum. De boom staat behalve voor kracht ook voor spiritualiteit: hij heeft volgens de hoestekst een bijzondere antenne voor het infrarood van de dageraad. De titel van het album is daarom ‘Aurora’, die weer voor Van Eijcks muzikale inspiratie staat. Een van de nummers heet ‘eick’. De begeleidende tekst is op eikenhout geprint. Gaat dit ensemble dus alleen maar over Van Eijck? Nee, hoewel hij wel alle composities heeft geschreven. Gelukkig is ‘OAK’ een ensemble waarin de rollen gelijkelijk zijn verdeeld.

Van Eijck is een jonge jazzmuzikant die niet in de bebop-groef blijft hangen, maar zijn inspiratie, behalve in vrije improvisatie, zoekt in melodische jazz en Scandinavische en klassieke muziek. Dit mede dankzij lessen aan het Tilburgse conservatorium van pianisten als Wolfert Brederode, Harmen Fraanje, Jeroen van Vliet en Rembrandt Frerichs, die graag over de grenzen van de traditionele jazz heen kijken. Op ‘Aurora’ duiken verder reminiscenties aan hedendaagse Scandinavische jazzmusici op. Van Eijcks delicate, gepolijste spel heeft wel wat weg van dat van Tord Gustavsen en bij het zuivere, omfloerste geluid van trompettist Koen Smits dringt zich de vergelijking met Mathias Eick (!) op. 

Van Eijck en de zijnen zijn echter allesbehalve epigonen. Daarvoor zijn de composities te sterk. Ook heeft Van Eijck een persoonlijke stijl ontwikkeld en bezit het kwartet een duidelijk eigen klank. Van Eijck en trompettist Koen Smits maken deel uit van ‘Mudita’, het trio met zangeres Sanne Rambags, en zijn dus goed op elkaar ingespeeld. Bassist Alessandro Fongaro en drummer Willem Romers sluiten met hun geraffineerde en melodieuze spel naadloos op hen aan. De flink doorgecomponeerde stukken zijn ingetogen van aard en kennen prachtige harmonieën. Daarnaast bevatten ze precies de juiste hoeveelheid improvisatie, die op organische wijze in de composities is ingepast. 

De nummers kennen elk hun eigen spanning. De ene keer zit die vooral in het ritme, zoals op het geweldige ‘red maple’, de andere keer in het crescendo (‘clouds’). Soms is de spanning meer onderhuids, zoals op het donkere ‘the last mile’. De muziek klinkt vooral heel mooi, bijna té mooi. Je hebt onmiddellijk de neiging de melodieën mee te neuriën. Maar let vooral op de details: de stiltes tussen Van Eijcks noten, een lang aangehouden toon van Smits, de prachtige baslijnen van Fongaro en de accenten van Romers. Haar werkelijke schoonheid geeft ‘Aurora’ pas na enkele luisterbeurten prijs. 

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Trailer.

Presentatie Aurora, live, 12 maart 2021, Paradox Tilburg.