CD-RECENSIE 

Tortusa – Bre
bezetting: John Derek Bishop elektronica. Gastbijdragen: Arve Henriksen trompet; Eivind Aarset elektrische gitaar; Erland Dahlen drums, percussie; Inge Weatherhead Breistein saxofoon; Svein Rikard Mathisen elektrische gitaar; Simen Kiil Halvorsen trompet
uitgebracht: 26 maart 2021
label: Jazzland Recordings 
aantal stukken: 12
tijdsduur: 44’48
website: bishop.no - jazzlandrec.com
door: Mathijs van den Berg


John Derek Bishop, alias Tortusa, is een Noors-Amerikaanse componist van elektronische muziek. ‘Bre’ is zijn tweede soloalbum en zijn vierde voor het Noorse label Jazzland Recordings. Er werken aan dit album tal van gastmusici mee, waaronder gitarist Eivind Aarset, trompettist Arve Henriksen en percussionist Erland Dahlen, die allen veel te doen hebben met elektronische jazzmuziek. Tortusa nam eerder een compleet album met bewerkingen van Aarsets composities op. Saxofonist Inge Weatherhead Breistein en trompettist Simen Kiil Halvorsen zijn jongere loten aan deze muzikale stam.

Tortusa maakt een soort experimentele ambient waarvoor hij zich in belangrijke mate laat inspireren door de natuur. Niets nieuws onder de Scandinavische zon zul je denken. Toch voegt Tortusa met zijn muziek iets belangrijks toe aan de toch al rijke nordic jazz-traditie. Dat heeft te maken met zijn onconventionele werkwijze. Met behulp van verschillende hard- en software, waaronder retro taperecorders, modulaire synthesizers en samplers, bewerkt hij het geluid van de akoestische instrumenten. Hierdoor ontstaat er een nieuw muzikaal vocabulaire, waarbij de grenzen tussen akoestisch en synthetisch zijn vervaagd. Tortusa verwerkt ook field recordings, bijvoorbeeld van vogelgeluiden. 

‘Bre’, dat wildgroei betekent in het Noors, biedt in twaalf korte composities een veelheid aan texturen en kleuren. Het lome tempo zorgt voor een optimaal ruimtelijk effect. De stukken zijn vaak opgebouwd rond een eenvoudige, ingetogen melodie. Het is fascinerend te horen hoe instrumenten en techniek in elkaar overgaan. Zo heeft Breisteins saxofoon op het donkere openingsnummer een rafelig randje, terwijl zijn lyrische toon op een andere compositie in een synthetische klank uitvloeit. Trompetflarden wervelen om elkaar heen dankzij diverse samples. Aarsets glasheldere gitaarlijnen krijgen onaardse dimensies. Mathisens repetitieve spel heeft een dromerige toon. De percussieve elementen zijn uiterst verfijnd en bezonken. Deze muziek is zowel vervreemdend als beeldschoon.

Ondanks de elektronische werkwijze is het eindresultaat warm en organisch. Met ‘Bre’ heeft Tortusa een nieuwe stap gezet in de ontwikkeling van elektronische jazzmuziek. Dat dit een zorgvuldig proces was, blijkt uit het feit dat het hem drie jaar kostte om het album tot stand te brengen. De gastmuzikanten waren zowel bij composities, arrangementen als productie betrokken. De al even smaakvolle fotografie op de hoes is van Tortusa zelf. 

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.