Enemy
CD-RECENSIE
Enemy
bezetting: Frans Petter Eldh contrabas; Kit Downes piano; James Maddren drums. Met bijdragen van Ruth Goller elektrische bas; Lewis Wright vibrafoon; Lucy Railton cello; Chris Montague gitaar
opgenomen: 17 en18 oktober 2016, Eastcote Studios, Londen
uitgebracht: 25 mei 2018
label: Edition Records
aantal stukken: 10
tijdsduur: 44’08
website: www.kitdownes.com - www.editionrecords.com
door: Mathijs van den Berg
Door de naam en de agressieve rode hoes lijkt het alsof je een cd van een of andere punkgroep in handen hebt. Bij beluistering blijkt de muziek inderdaad deze impact te hebben met een stevig inzettende bas en harde drumbeats. Het lijkt vooral om de energie te gaan. Maar toch is het jazz en zit de muziek vernuftig in elkaar.
Het woeste ritme met een flink hamerende piano op het eerste nummer, ‘Prospect of K’, gaat abrupt over in een langzaam tempo, zodat de muziek haast mellow klinkt. Maar niet voor lang. De sterke tempowisselingen blijken kenmerkend voor Enemy, net als het schuren van de bas-, drum en pianopartijen. Het lijkt soms alsof de bandleden los van elkaar spelen. Enemy zoekt voortdurend grenzen op. Dit maakt de muziek uiterst gecompliceerd. De nummers zijn extra gelaagd door de productie van contrabassist Frans Petter Eldh die de opnamen flink heeft gemixt en elektronisch vervormd, onder andere geïnspireerd door de computerjazz van Jameszoo met wie hij eerder samenwerkte.
Eldh en pianist Kit Downes verdeelden de composities. Zij werken vanuit uiteenlopende invloeden. Bij Eldh onder andere hiphop, die je terug hoort in de verschillende backbeats. Hij is meer gericht op ritmes dan op melodieën. De laatste zijn vooral simpel zoals op ‘Children with Torches’ en worden steeds verdrongen door furieuze bas- en drumpartijen. Vaak hoor je verschillende ritmes door elkaar.
Downes haalt zijn inspiratie vooral uit de moderne klassieke muziek, zoals die van Ligeti, waarin het niet om harmonie maar om abstractie draait. Hij wil hierdoor een zo groot mogelijke vrijheid bereiken. Ondanks de verschillende invloeden is er geen sprake van een stijlbreuk, omdat de groepsleden elkaars werk goed kennen. Enemy is een echte band, die zoals ze zegt ‘total music’ maakt. Downes’ ‘Race the Sun’ klinkt net zo gespierd als het openingsnummer.
De groep wordt op enkele nummers bijgestaan door gastmuzikanten op cello, basgitaar, vibrafoon en gitaar, wier bijdragen naadloos in de muziek opgaan. Ze zorgen voor wat subtiliteit te midden van alle geweld. De vibrafoon van Lewis Wright zorgt op ‘Brandy’ voor een lichte toets. Op ‘Politix’ hoor je mooi samenspel van gitarist Chris Montague en Downes. Ook live laat de band zich graag door gastmuzikanten vergezellen. ‘Enemy’ is een intense en boeiende luisterervaring.
Log in bij Spotify om dit album te beluisteren.
Enemy - Prospect Of K.