Pianotrio VEIN klasse apart
CONCERTRECENSIE. VEIN & Greg Osby, Paradox Tilburg, 18 november 2016
beeld: Stef Mennens
door: Erno Elsinga
Na eerdere schermutselingen en een album met rietblazer Dave Liebman, toert het Zwitserse pianotrio VEIN met tussenposen al geruime tijd met de Amerikaanse altsaxofonist Greg Osby. Bracht VEIN recentelijk het album ‘The Chamber Music Effect’ op de markt, ook ‘The Studioconcert’ waarop het trio te horen is met Osby, zag het licht.
Het Zwitsers pianotrio VEIN sloot een Europese tournee met saxofonist Greg Osby af in de Paradox in Tilburg.
Knipoog
De titel van het trioalbum moet met een provocerende knipoog worden gezien. Met als zo vaak een klassieke achtergrond van de musici wordt al snel de klassieke invloed binnen de jazz bejubeld, zeker wanneer het een pianotrio betreft, maar van kamermuziek is hier geen sprake. VEIN is vooral een power trio dat dankzij een levendige synergie gelauwerde soortgelijke trio’s in fijnzinnigheid aftroeft.
De twee sets werden door het trio geopend met stukken afkomstig van ‘The Chamber Music Effect’. Daarna voegde Osby zich bij het gezelschap en volgden werken van beide albums waarvan nagenoeg alle composities afkomstig zijn van pianist Michael Arbenz of diens broer en drummer Florian.
Greg Osby, pianist Michael Arbenz, contrabassist Thomas Lähns en drummer Florian Arbenz.
Een opwindend concert ontrolde zich waarin verbluffende eenvoud lag opgesloten in een dito dynamiek. De razendsnelle ritmische en melodische patronen van Michael Arbenz met steeds veranderende motieven, vonden een voortdurend weerwoord waardoor de perfect getimede muziek immer aan verandering onderhevig was. Osby, krachtig en creatief blazend, gaf een gedateerd idioom nieuwe glans. Met een wervelwind aan korte noten en zich vooral bewegend in het midden en hoge register van zijn alt, trakteerde hij op dansbare solo's die met regelmaat vuig schuurde met de drums van Florian Arbenz die zijn instrument bespeelde met de vitaliteit van een Cubaanse ritmesectie.
Exposé
Een verhalende factor ontbrak in de exposé aan muzikaal kunnen dat juist hierdoor interessant bleef en van intiem tot groots groeide. Op zichzelf staande dialogen tussen piano en sax of tussen contrabas en een met de vlakke hand bespeelde drums, zorgden voor spannende intermezzo’s binnen de twee innovatieve sets. ‘Ode To The Sentimental Knowledge’, notabene het enige stuk met een klassieke inslag, bevestigde de grap naar het begrip kamermuziek in de albumtitel.
VEIN is een wonderbaarlijk virtuoze drie-eenheid waarbinnen the art of the trio groter is dan het verhaal. Musici die enorm aan elkaar gewaagd zijn en, gezegend met een drang naar afwijkende grooves, voor opwinding zorgen door al het goeds van krachtige pianotrio’s te bundelen tot een geraffineerd geheel. Een puik concert waarin de mix van authentiek en hedendaags de jazz als dansbare muziek weer terug op de kaart zet. Met dank aan Greg Osby en een verbluffende ritmesectie.
