CD-RECENSIE

Mike del Ferro & Metropole Orkest – Italian Opera Meets Jazz
bezetting: Mike del Ferro piano, Metropole Orkest, Claron McFadden sopraan, Jules Buckley directie
opgenomen: 2-4 februari 2016
uitgebracht: 8 mei 2016
label: Challenge Records
aantal stukken: 12
tijdsduur: 66:43
website: mo.nl - mikedelferro.com - claronmcfadden.com 
door: David Cohen



Er bestaat een zekere traditie waarin jazzmusici het gangbare repertoire van standards uitbreiden met liederen en melodieën uit Italië. Neem bijvoorbeeld de versies die Italiaanse musici als Paolo Fresu en Sergio Fanni opnamen van ‘Non ti scordar di me’. Vaak lenen langzame opera-aria’s zich goed voor een jazzballade – het beluisteren waard is in dat verband Händels aria ‘Lascia ch’io panga’ in het arrangement van de Mack Goldsbury Group.

Het nieuwe project van pianist en arrangeur Mike del Ferro en het Metropole Orkest staat dus niet op compleet onverkende grond, maar ongekend is wel de schaal van hun cd en de virtuositeit die ervan afspat. Vele liederen lijken haast gemaakt om op een dag in jazzorchestratie te worden vertolkt. Zo zijn er naast Puccini’s ‘O Mio Babbino Caro’, waarop zowel voor sopraan Claron McFadden als voor pianist Mike del Ferro een glansrol is weggelegd, twee schitterende Napolitaanse canzone: het langzame ‘Non ti scordar di me’ en het prachtige, door dirigent Jules Buckley van strijkerspartijen voorziene ‘Torna a Surriento’, waarop Del Ferro de solopartij op piano speelt. De beide lagen sluiten zo goed op elkaar aan dat je zou zweren dat het lied zo bedoeld is. 

Niet ieder stuk is even geslaagd, en het hele album balanceert op een vrij dun koord tussen kunst en kitsch. Het is wat jammer dat de cd opent met een erg springerig en over the top-arrangement van Verdi’s drinklied ‘Brindisi’, en ook de bossa nova-versie van ‘La donna è mobile’ valt niet erg gelukkig uit. Deze overbekende melodie hadden de arrangeurs misschien beter met rust kunnen laten. Waarom McFadden op het feeststuk ‘Funiculí Funiculá’ ineens een Engelse tekst zingt blijft onduidelijk.

Het moge helder zijn dat de plaat ondanks enige minder geslaagde nummers overeind blijft. De combinatie van jazz-elementen en Italiaanse melodieën pakt meestal goed en op de beste nummers wonderwel goed uit, helemaal op het aangrijpende ‘E lucevan le stelle’ (uit Puccini’s 'Tosca'), waarop door McFaddens woordloze vocalise-benadering alle nadruk op de schoonheid van de melodie komt te liggen. Het album is ondanks die weinige missers, die bij een experiment te verwachten zijn, beslist het beluisteren waard.

Mike del Ferro & Metropole Orkest - Funiculí Funiculá
Italian Opera Meets Jazz