Wankele ritmesectie nekt Identikit
CONCERTRECENSIE. Marzio Scholten Identikit, Paradox Tilburg, 22 januari 2016
beeld: Stef Mennens
door: Erno Elsinga
Met twee stukken van zijn laatst verschenen album ‘Here Comes A Riot’ trapte Marzio Scholten Identikit het concert in Tilburg af. Euforische thema’s met de rijke energie van indie-rock en een tweemans blazerssectie die stond als een huis, bleken een misleidende voorbode voor wat uitliep op een voorspelbaar optreden gedragen door een wankele ritmesectie.
Marzio Scholten Identikit met de saxofonisten Lars Dietrich en Jasper Blom.
Lof
Niets dan lof oogstte gitarist Marzio Scholten in de afgelopen jaren voor zijn goed in elkaar stekende albums. Een solide in het gehoor liggende aanstekelijke mix leunend op de pijlers van hedendaagse jazz, stevige (indie-)rock en ambient, waarbij Scholten zich steevast in dienst stelde van de knap gearrangeerde, aansprekende composities.
Op het podium kwamen deze aspecten maar matig uit de verf. Konden de orkestrale, krachtige thema’s, stoïcijns gespeeld door altsaxofonist Lars Dietrich en tenorsaxofonist Jasper Blom in de kwintetbezetting nog verhullen dat Scholten en slagwerker Niek de Bruijn ritmisch nauwelijks op één lijn zaten, de muzikale intenties raakten verder uit het lood wanneer de gitarist in triobezetting met eenvoudige, ogenschijnlijk ideeëloze gitaarpatronen in de weer ging met De Bruijn en basgitarist Sean Fasciani.
Niek de Bruijn, Lars Dietrich, Jasper Blom, Marzio Scholten en Sean Fasciani.
Kloof
Door de kloof tussen blazers en ritmesectie strandde menig spanningsboog. De band klonk opportunistisch in plaats van organisch, al viel op het spel van Blom en Dietrich niets af te dingen. Unisono weerklonken wervelende thema’s, afgewisseld met scherpe solo’s die de van een stevige beat voorziene mix van jazz en rock prettig doorboorden.
Het concert kon niet tippen aan de fraaie dynamische uitvoeringen die albums als ‘Here Comes A Riot’ en ‘Garage Moi’ rijk zijn waardoor Scholten zichzelf ernstig te kort deed, zijn imago van beloftevol gitarist en componist onwaardig.
Wat een absurde voorstelling van zaken, dit artikel. Mijn vrouw en ik zijn afgelopen vrijdag bij dit concert aanwezig geweest en hebben een fantastische avond gehad. Wat een prachtig concert en wat een fantastische musici. De manier waarop u deze mensen wegzet is naar mijn mening ridicuul en niet serieus te nemen. Doorgaans lees ik hier leuke artikelen, maar hierna zal ik alles wat hier gepubliceerd wordt toch met een flinke korrel zout moeten gaan lezen.
Vriendelijke groeten,
Dhr. Dakkert
Dhr. Dakkert (E-mail ) - 26-01-’16 10:08
Wat ik me afvraag is, hoe je in hemelsnaam zo’n recensie vol leugens kunt schrijven. Het slaat kant nog wal! Ik zou het 't beste vinden als de recensie verdween, dit kan echt niet!
Diverse concerten heb ik van deze fantastische groep en Marzio Scholten in duovorm, meegemaakt en ga ik zeker nog doen in de komende tijd.
Altijd van zeer hoog nivo, zowel in deze bezetting als met andere gerenomeerde muzikanten! (en in New Rotterdam Jazz Orchestra en ga zo maar door). Elk concert is genieten!
Ieder concert is vernieuwend, je kan gerust twee keer achter elkaar gaan. Onuitputtelijke inspiratie. Goede combinatie en afwisseling in pittige en rustige stukken. Vooral ook uiterst creatief en vindingrijk. Steeds weer verrassend. Ik heb dan ook bijna alle cd’s (o.a. Garage Moi !!) en een hele! gave LP-“Here Comes a Riot”-engineer P.J. Harvey. Stuk voor stuk de moeite waard.
Het is zeer gedreven muziek. Zo nu en dan ruig, maar ook verstild en lyrisch, melodisch. Mooie samenwerking tussen de bandleden onderling. Voor elk ruimte. Een hechte band. Altijd wordt er vol overgave gespeeld, met hart en ziel. Prachtige solo's!!
Niet voor niets zijn er de afgelopen tijd (2015 en daarvoor) dan ook lovende recensies in de Volkskrant, Trouw, NRC en NRC-next verschenen, met maar liefst 4 en Parool 5 sterren. “This is not jazz, this is universal art”. Jazz vermengd met invloeden uit indierock, op een unieke wijze gebracht!
Het muziekblad Gitarist nr290 van mei 2015 heeft een prachtig interview geplaatst. In de Gitarist plus staat tevens een mooi artikel.
Deze groep heeft op podia gestaan zoals Lantaren Venster, Bimhuis, Paradiso, Regentenkamer Den Bosch en vele vele andere. Op diverse goede jazzfestivals gestaan ook in Italië,
Als duo o.a. met Randal Corsen, een hele bijzondere combinatie, welke ik in het Concertgebouw heb gehoord. Zo kan ik nog een tijdje doorgaan.
Olga Savelkoel (E-mail ) (URL) - 27-01-’16 16:37
Och, och, meneer Elsinga, wat een zuur een zeer subjectief artikel. Iedereen zijn mening, maar dit gaat toch wel ver. Ik heb het genoegen gehad dit concert te hebben bezocht en heb deze band meerdere malen mogen bewonderen en keer op keer ben ik van mijn stoel geblazen. Zo ook deze keer. Als er één band in Nederland strak en 'on top of their game' is, dan is het deze band wel.
Henk R. - 31-01-’16 13:22