CD-RECENSIE

Ties Mellema – Princepiration
bezetting: Ties Mellema saxofoons; Strijkkwartet EnAccord; Wilma de Visser contrabas
opgenomen: 6-8 juli 2012 in Muziekcentrum van de Omroep,  Hilversum
release: 2013
label: Amstel Records
tracks: 16
tijd: 57.42
website: www.tiesmellema.nl - www.enaccord.nl
door: Rinus van der Heijden


De 36-jarige saxofonist Ties Mellema verloor toen hij een jaar of veertien was, de belangstelling voor popmuziek. Ervoor in de plaats kwamen jazz en klassiek. Hij volgde een (klassieke) conservatoriumopleiding, kreeg in 2010 de Nederlandse Muziekprijs, de belangrijkste vaderlandse onderscheiding voor serieuze muziek en toen, ja toen, toen was het even op.

Ties Mellema noemt zichzelf een cross-overmusicus. Geen wonder dat hij bij een cross-overproject uitkwam toen hij op zoek ging naar een nieuwe uitdaging. Dat werd uiteindelijk een mix van muziek uit zijn vroege jeugd en muziek die de rest van zijn leven bepaalde: pop en eigentijdse gecomponeerde muziek. Zijn keus wat popmuziek betreft viel op Prince, een van zijn idolen.

Mellema vroeg een aantal collega-componisten de muziek van Prince naar eigen inzicht te bewerken. Dat werden David Dramm, Guillermo Lago, Wijnand van Klaveren, Wiek Heijmans, Renske Vrolijk, Jorrit Dijkstra, Maarten Ornstein, Katharina Thomsen en Vinkepeezer. Zestien stukken namen zij onder handen. Met als uitkomst een  klinkend resultaat.

Waar Ties Mellema allereerst op lette was de toegankelijkheid van de Princestukken. Want hadden vrienden in het verleden al niet eens gezegd, dat ze best naar zijn concerten wilden komen luisteren, maar dat ze de muziek niet begrepen. Hij gaf als opdracht mee ze in elk geval de lengte van modale popsongs te geven. En voort te borduren op het Prince-oeuvre, met daarbij alle vrijheid van handelen.

Met hemzelf als uitvoerder en het Strijkkwartet EnAccord en contrabassist Wilmar de Visser is ‘Princepiration’ een trektocht geworden tussen klassieke kamermuziek, eigentijdse gecomponeerde- en geïmproviseerde muziek en de lichtheid van goede popmuziek. Er duiken fragmenten van minimal music op, zware rockelementen, impressionistische deeltjes en prachtige vondsten. Zoals het stuk ‘Flirt’, dat oorspronkelijk ‘The Ballad of Dorothy Parker’ heette en door Jorrit Dijkstra volledig opnieuw werd gecomponeerd.

‘Princepiration’ kán een educatieve functie hebben. Want verstokte Princefans die het album haastig in de speler schuiven, zullen dezelfde ervaring ondergaan als Mellema’s vrienden, die zijn muziek indertijd niet voldoende begrepen om haar op waarde te schatten. ‘Princepiration’ kent die elementen ook, maar wie de moeite neemt om dóór de muziek heen te luisteren, gaat mee de diepte in en beseft dat hier sprake is van een bijzonder project.

Later in het jaar neemt Ties Mellema de muziek van popidool Beck in ogenschouw.