Bruut! speelt jazz met iets extra's
CONCERTRECENSIE. Bruut!, Porgy en Bess Terneuzen, 29 november 2012
beeld: Eddy Westveer
door: Mischa Beckers
Bruut! staat garant voor opzwepende, hitsige jazz met een nostalgische ondertoon. Het gelijknamige debuutalbum kwam onlangs uit en afgelopen jaar toerde de groep onder meer in Duitsland en Japan. In december wacht België en in februari Polen. Donderdag speelde Bruut! in Porgy en Bess in Terneuzen.
Folkert Oosterbeek, Maarten Hogenhuis, Felix Schlarmann en Thomas Rolff bouwden in Porgy en Bess een waar feestje.
De Terneuzense jazzclub was matig gevuld, maar Bruut! pakte het publiek al snel in. De thema’s zijn aanstekelijk. Altsaxofonist Maarten Hogenhuis en Folkert Oosterbeek op Hammondorgel dubbelden ze, of namen delen over om ze elders te integreren. Het waren perfecte vertrekpunten voor de vele energieke improvisaties. Oosterbeek raasde vingervlug door de registers over een brommend doorklinkend akkoord, en startte soms met verrassende begintoontjes. Hogenhuis bouwde regelmatig patronen van klimmende of dalende lijntjes die hij razendsnel verschoof. Soms trapte hij af met enkele heftige improvisaties ,alleen ondersteund door drums.
Op een korte feature van bassist Thomas Rolff en een eenvoudige meezinger in de toegift na, nam Bruut! tijdens het concert weinig gas terug. Sterker, naarmate het concert vorderde werd de climax in de stukken heftiger. Het Hammondorgel klonk meer overstuurd en donker en deed daar denken aan de sound van Deep Purple’s John Lord. Samen met een diepe basdrum en lage bas leidde dat tot een stuwende groove die moddervet klonk.
Felix Schlarmann. Bruut!. Maarten Hogenhuis.
Ontspannen
Drummer Felix Schlarmann is de motor achter de strakke beat van de band. Ontspannen zat hij achter zijn kit, maar hij zorgde voor mooie verrassingen: een plotseling opdoemende snoeiharde solo, onverwachte accenten of rimshots die de ritmiek van een saxofoonloopje volgden. Sowieso is verrassing, of verwondering, wel een steekwoord bij de uitvoering van de stukken. Hogenhuis zei het nog: “Ja, dit nummer is elke keer weer anders, voor ons ook een verrassing”. Het publiek had het al in de peiling. Zag de mannen veel glimlachen, oprecht genieten, of elkaar even iets toeroepen als een plotselinge ingeving voorbij kwam.
De invloed van New Cool Collective steken de heren niet onder stoelen of banken. Het collectief bereidde in feite de weg voor Bruut! De vibe van die band, hun energie, de spontaniteit en het enthousiasme klinken door. Maar Bruut! staat met gemak op zichzelf.
Helder dat de band blues-, Motown- en Boogaloostijlen uit de jaren zestig en zeventig, de sfeer van Tarantinofilms, misschien zelfs rock en funk in zijn muziek integreert. Maar bij zo’n optreden blijkt hoe sterk de muziek geworteld is in jazz, met al die sterke en verrassende improvisaties. Jazz, met iets extra’s dus.
