INTERVIEW
door: Erno Elsinga
Willem Kniknie is directeur en programmeur van MuziekPodium Zeeland.
Donderdag 1 februari start een nieuwe jazzserie van MuziekPodium Zeeland, een overkoepelende naam voor drie podia verdeeld over de plaatsen Veere en Middelburg; twee kerken en Café Schuttershof, een gezellige jazzkroeg die plaats biedt aan tweehonderd man en waar het Benjamin Herman Quartet morgen het spits afbijt. Verantwoordelijke voor de programmering van de jazzserie is Willem Kniknie, de huidige directeur van Muziek Podium Zeeland die in februari 2006 zijn illustere voorganger Ad van ’t Veer na 35 jaar dienst opvolgde. “Ik ben net als Ad een enigszins sektarische programmeur. Maar als David Murray komt, en er komt maar 100 man, dan maak ik me daar wél druk over.”
CD-RECENSIE
Hans Ulrik - Tribal Dance
bezetting: Hans Ulrik ; tenor- en sopraansax, Jacob Christoffersen ; piano, Anders Christensen, bas, Mikkel Hess; drums
opgenomen: april 2006
release: 2006
label: Stunt Records
tracks: 9
tijd: 53.16
website: www.hansulrik.dk
door: Mischa Andriessen
“Tribal Dance” is alweer de twaalfde cd die Hans Ulrik onder eigen naam uitbrengt. De Deense Saxofonist speelde eerder met onder meer John Scofield, Peter Erskine, Steve Swallow, John Abercrombie en Gary Peacock. Op deze cd wordt hij bijgestaan door drie Deense muzikanten, waarvan ik alleen bassist Christensen ken uit de Electric Bebop Band van Paul Motian. Van pianist Christoffersen verscheen vorig jaar een goed ontvangen pianotrio-cd onder eigen naam.
COLUMN
door: Mischa Andriessen
“Ik zoek niet, ik vind”, aldus deed Pablo Picasso ooit zijn werkwijze uit de doeken tegenover een journalist, die hij afgaande op dit antwoord, te slim af wilde zijn. Misschien is het waar, misschien onderscheiden genieën zich van gewone zielen doordat het in het donker tasten hen bespaard blijft. Net als bij Koning Midas verandert alles wat zij aanraken in goud. De rest rotzooit ondertussen maar wat aan. In dat geval zijn veel van mijn favoriete jazzmusici geen genieën, maar horen zij slechts tot het voetvolk dat zoekt tot het vindt.
CD-RECENSIE
Olivia Trummer Trio - Nach Norden
bezetting: Olivia Trummer; piano, Joel Locher, bas, Marcel Gustke, drums. Gast Libor Simo, tenorsax
opgenomen: april 2006
release: 2006
label: Neuklang
tracks: 8
tijd: 54.06
website: www.oliviatrummer.de - www.bauerstudios.de
door: Mischa Andriessen
De website van Olivia Trummer vraagt om “bitte etwas Geduld”. Het is typerend dat in een tijd waarin veel artiesten eerst hun marketing op orde hebben voor zij over hun muziek beginnen na te denken dat de internetpagina van deze heel jonge Duitse pianiste nog niet klaar is.
CD-RECENSIE
Ineke van Doorn & Jeroen van Vliet – Low Tide
bezetting: Ineke van Doorn – vocals, Jeroen van Vliet – pianio
opgenomen: januari/oktober 200 en april 2001
release: 2006
label: Timeless Records
tracks: 12
tijd: 45:00
website: www.inekevandoorn.com - www.jeroenvanvliet.com
door: Rinus van der Heijden
Zomaar begon een dikke zes jaar geleden een muzikaal verbond tussen zangeres Ineke van Doorn en pianist Jeroen van Vliet. Zomaar bij elkaar komen, in een intieme omgeving met muziek bezig zijn en in dat stadium helemaal geen plannen smeden om die muziek vast te leggen.
CONCERTRECENSIE. Paradox Tilburg, State of Monc, 19 januari 2007
beeld: Stef Mennens
door: Erno Elsinga
Vorig jaar bracht State of Monc zijn tweede album op de markt, het met lof ontvangen Clippertron. Een verfrissend en hoogstaand album vol energieke Nu-jazz, rijkelijk voorzien van ‘digibeats’. De vraag vooraf was of deze zesmansformatie Clippertron ook live kon waarmaken. Het antwoord? Ja en nee.
PROFIEL + 5 CD-RECENSIES
door: Mischa Andriessen
Popliefhebbers kunnen tegenwoordig via Sellaband tot ‘believer’ worden. Met een kleine investering koop je een vrijbrief om als het bandje, waar jij in gelooft, groot wordt te kunnen roepen: ik heb het altijd al geweten.
COLUMN
door: Koen Graat
De nieuwe plaat van Tom Waits is geweldig. Orphans is een driedubbelaar waarbij vooral de tweede cd doet denken aan de oude Waits: whisky, sigaren en een donkere jazzkroeg met een zwoele zangeres op de bühne. Zet Orphans op en de melancholie druipt ervan af. En na alle potjes-en-pannetjes-platen van Waits was ik daar aan toe. Niet dat ik Rain Dogs of Swordfishtrombones geen mooie albums vind, maar zijn eerste platen raken me nog steeds het meest. Van die bluesy / jazzy kroegliedjes waarin Waits zinnen zingt als ‘the bartenders they all know my name’, ‘the piano has been drinking’ of ‘there’s warm beer and cold women’. Het roept een bepaalde romantiek op waar ik me wel in kan vinden.
CONCERTRECENSIE. Sju Jazzpodium Utrecht, The Source, 13 januari 2007
beeld: Ger Koelemij
door: Mischa Andriessen
Een aantal jaar geleden was “Different rivers” van de mij totaal onbekende Trygve Seim een van de twintig cd’s die ik op een dag uit de uitverkoopbakken plukte om eens te proberen. Toevallig was het de eerste die ik draaide, zodat de andere cd’s lang op beluistering moesten wachten, want voorlopig was ik niet van plan “Different rivers” uit de cd-speler te halen.
CONCERTRECENSIE. Concertzaal Tilburg, Chick Corea met Amsterdam Sinfonietta, 12 januari 2007
door: Rinus van der Heijden
Zelden is een toegift op zo’n verrassende gebeurtenis uitgelopen als die van na het concert van Chick Corea en Amsterdam Sinfonietta, vrijdagavond in Concertzaal Tilburg. Op een blues van Joe Henderson ontstond een jamsessie. Een normaal verschijnsel in de wereld van de jazz. Maar bij klassieke uitvoeringen een onbekend fenomeen. Toch namen hier solisten uit het ‘klassieke’ orkest, als trompettist en fluitist aan dit spontaan ontstane initiatief deel en ontpopte jazzpianist Corea zich ook nog als drummer.
CONCERTRECENSIE. Badcuyp Amsterdam, Black Napkins, 7 januari 2007
beeld: Thomas Huisman
door: Tim Sprangers
Drie muzikanten uit drie verschillende richtingen. Vorig jaar traden trompettiste Sanne van Hek, drummer Gerri Jaeger en bassist Glenn Gaddum bij wijze van experiment samen op. Binnenkort gaat het trio de studio in en ter voorbereiding hierop speelde het trio in de Badcuyp. De sessie miste zo nu en dan onderhoudendheid. Het was voornamelijk een zoeken naar identiteit, eentje die zo nu en dan stiekem vorm kreeg. Die tipjes van de sluier lieten horen dat Black Napkins zeker potentie heeft.
CD-RECENSIE
Dash!
bezetting: Maarten Ornstein - saxofoon, Jeannine Valeriano, Monique de Adelhart Toorop, Vera van der Poel, Marieke Snijders - vocalen, Peter Bergman - bas, Joshua Samson – percussie, Erik Hoeke - drums
opgenomen: niet vermeld
release: 2006
label: Dox Records
tracks: 10
tijd:
website: www.dashmusic.net
door: Rinus van der Heijden
Dash is niet alleen de naam van een zeepmiddel, ook de naam van een groep rond saxofonist en klarinettist Maarten Ornstein. Maar om bij het sop te blijven: deze DASH! geeft de Nederlandse jazzscene een fikse wasbeurt.
CONCERTRECENSIE. Paradox Tilburg, Narcissus Quartet, 12 januari 2007
beeld: Marcel Mutsaers
door: Erno Elsinga
Terwijl op een steenworp afstand jazzlegende Chick Corea in de Tilburgse Concertzaal begint aan zijn klassiek jazzconcert betreedt in de Paradox Narcissus het podium; een kwartet nieuwe generatie topmuzikanten dat vooral vanuit de improvisatie speelt.
COLUMN
door: Rinus van der Heijden
De Belgische publicist, jazzkenner en musicus Willy Roggeman hield al in 1969 van krasse uitspraken. Van alle instrumenten die in de jazz worden gehanteerd, was de contrabas hem het dierbaarst. Niet alleen omdat het instrument de vorm, beweging en evenwicht van het menselijk lichaam benadert. Meer nog omdat het lijfelijke element wat betreft de klankvorming voor het zuiverste resultaat zorgt. “Onder meer de snaren en de boog hebben de contrabas met zijn enorme registeromvang tot een fascinerend laboratorium voor klankvorming herschapen”, zo stelt Roggeman.
CONCERTRECENSIE. Vredenburg Utrecht, Combo Chick Corea met Amsterdam Sinfonietta o.l.v. Candida Thompson, 10 januari 2007
beeld: Hans Reitzema
door: Mischa Andriessen
Het blijven rare codes: waarom wachten de bezoekers van het Concertgebouw angstvallig op het knikje van de dirigent terwijl het publiek in het Bimhuis dwars door de muziek heen zijn bijval toont? Daartoe aangezet door Corea zelf, die zijn publiek opriep zoveel mogelijk lawaai te maken, werd zijn cross-overconcert in Vredenburg wat dat betreft door de meeste aanwezigen opgevat als jazz; elke solo werd met applaus onthaald.
CD-RECENSIE
Trio Nuevo - Jazz meets Tango
bezetting: Michael Gustorff; viool, Hans Sparla; accordeon, Dick de Graaf; tenorsaxofoon. Gast: Sandra Coelers; zang
opgenomen: juli, augustus, september 2006
release: 2006
label: Soundroots Records
tracks: 11
tijd: 57.49
website: www.trionuevo.eu
door: Mischa Andriessen
Na crossover-projecten rond Jimi Hendrix en Franz Schubert probeert saxofonist Dick de Graaf een verbinding te leggen tussen jazz en tango. Meer specifiek nog met de muziek van de grootste vernieuwer van de tango: Astor Piazzola.
NIEUWS
door: Rinus van der Heijden
De VPRO/Boy Edgarprijs 2007 is toegekend aan jazzpianist Bert van den Brink. Dat maakte De Jazzorganisatie gisteren bekend. De prijs is de belangrijkste onderscheiding in Nederland op het gebied van jazz en geïmproviseerde muziek. Op woensdag 11 april krijgt Van den Brink de prijs, die bestaat uit een plastiek van Jan Wolkers en een bedrag van 12.500 euro uitgereikt in het Bimhuis in Amsterdam.
CD-RECENSIE
Jef Neve Trio – Nobody is illegal
bezetting: Jef Neve – piano; Piet Verbist – bas; Teun Verbruggen – drums. Blazers: Hans Herhulst – horn; Simon Haspeslag – horn; Frederik Heirman – tenor trombone; Pieter Kindt – bas trombone; Berlinde Deman – tuba; Nicolas Kummert – tenor saxofoon
opgenomen: La Chapelle Studios in Waimes, april 2006 en Bijloke Gent (5 en10) juli 2006
release: november 2006
label: Universal Music Belgium
tracks: 11
tijd: 53.33
website: www.jefneve.be - interview
door: Erno Elsinga
‘Nobody is illegal’ is het derde album van het Jef Neve Trio en dient tevens als slot van deze trilogie. Neve wil na ‘illegal’ mogelijk een nieuwe muzikale richting inslaan maar neemt alvast een voorschot hierop op deze plaat. Waren voorgaande albums vooral een uitgebalanceerde zoektocht van technisch kunnen in een mix van jazz en klassiek, ‘illegal’ laat een nieuw, brutaler, triogeluid horen.
COLUMN
door: Mischa Andriessen
Begin twintig was ik toen de kans zich voordeed om Grant Hart, drummer van de volgens mij legendarische band Hûsker Dû, live aan het werk te zien. Hart bleek een dik geworden man met ongewassen haar en een rare pet op zijn hoofd, maar hij speelde mooie liedjes op een akoestische gitaar. Denk ik. Doordat hij op een geïmproviseerd podium achter in Tivoli optrad, had namelijk bijna niemand in het publiek door dát hij speelde. Zij stonden met hun ruggen naar hem toe op de volgende band te wachten en overstemden met hun gesprekken Harts fragiele liedjes. Ineens had de voormalig drummer er genoeg van. Hij wierp zijn gitaar af en rende van het toneel. Niet lang daarna klonk het alarm van de nooduitgang.
CD-RECENSIE
Pierre Favre Ensemble - Fleuve
bezetting: Pierre Favre – percussie, drums; Philipp Schaufelberger – gitaar; Frank Kroll – sopraan sax, bas clarinet; Hélène Breschand – harp;
Michel Godard – tuba, serpent; Wolfgang Zwiauer – basgitaar; Bänz Oester – contrabas
opgenomen: oktober 2005
release: 2006
label: ECM Records
tracks: 7
tijd: 52:01
website: www.pierrefavre.ch www.ecmrecords.com
door: Koen Graat
Een van de vaste drummers uit de omvangrijke stal van het Duitse platenlabel ECM Records is Pierre Favre. De nieuwe cd van de Zwitserse slagwerker is Fleuve, een typische ECM-productie: filmische composities waarbij het onderscheid tussen jazz en klassiek vervaagt. Uitgesponnen thema’s, originele klankkleuren en donkere composities, die ondanks een constante spanning toch opmerkelijk licht klinken zijn het resultaat.
CD-RECENSIE
Rosamunde Quartett - Tigran Mansurian String Quartets
bezetting : Andreas Reiner - viool, Simon Fordham - viool, Helmut Nicolai - altviool, Anja Lechner - cello
opgenomen : mei 2004
release : 2005
label : ECM-Records
tracks: 7
tijd: 49:26
label : ECM-Records
website: www.klangverwaltung.de/rqm/
door: Mischa Andriessen
Dankzij het uitbrengen van de dubbel-cd “Monodia” kon twee jaar geleden een groter publiek kennis nemen van de muziek van de Armeense componist Tigran Mansurian. In vergelijking met die opnamen zijn de drie strijkkwartetten die op deze cd zijn verzameld wat traditioneler en toegankelijker.
STRANGER THAN PARANOIA. Paradox Tilburg, 29 december 2006
beeld: Stef Mennens
door: Rinus van der Heijden
De slotavond van het Stranger than Paranoia festival werd geopend met een carte blanche. Een niet voor de hand liggende: een concert van twee Hammondorgels, bespeeld door Carlo de Wijs en Arno Krijger. De carte blanche bestond er eigenlijk uit, dat programmeur Van Kemenade vijf jaar lang zijn best had gedaan de twee organisten bij elkaar te krijgen. Daar was hij bij deze editie pas in geslaagd.
CONCERTRECENSIE. Bimhuis Amsterdam, Hi Larry! met Jan Kuiper en Larry Carlton, 13 december 2006
beeld: Ger Koelemij
door: Tim Sprangers
Hi Larry! Het is de logische naam van de kleine tour waarin gitarist en componist Jan Kuiper de legendarische blues/jazz/fusiongitarist Larry Carlton heeft uitgenodigd. Samen met Zoumana Diarra (Malinese gitaar en kora), Digimon Roovers (gitaarbas), Mousse Pathe M’Baye (djembe, tama) en Mamour Seck (conga) speelden zij in het Bimhuis het eerste van vijf concerten in Nederland. Het was een zeer wisselvallige avond, waarbij hoogstaande solo’s met afwachtend en te respectvol samenspel werden gecombineerd.