CONCERTRECENSIE. Badcuyp Amsterdam, Grand Wazoo, 21 september 2007
door: Tim Sprangers

De muzikale goeroe Frank Zappa ging geen experiment uit de weg en mengde zich zodoende in vrijwel alle denkbare genres. Op het album Grand Wazoo uit 1972 combineert de grootheid jazz, fusion en bigband. Zes Amsterdamse studenten konden zich vier jaar geleden in deze visie vinden en formeerden een band met de naam Grand Wazoo. Zij willen ‘grensdoorbrekende psycho-akoestische’ muziek maken. Door verschillende stijlen te mixen en bovendien de combinatie te vinden van improvisatie en compositie, probeert de jonge formatie een nieuw origineel geluid te produceren. Op cd klinkt het aardig en onderhoudend, live moet er nog erg veel gesleuteld worden.

De arrangementen waren veelal eenzijdig. Simpele melodieën herhaalden zich mateloos lang en ruimte voor solo’s was schaars. Vaak werden composities vol gespeeld door alle muzikanten tegelijk, waardoor variatie binnen een stuk totaal ontbrak. Saxofonist Franke van der Molen moest het weliswaar zonder collegablazer Milan Mes doen; dit vormt echter geen excuus voor zijn onzuivere en saaie spel. Van der Molen leek vaker een storende factor dan een aanvulling op de band. Het ontbrak hem aan creativiteit met als gevolg een klamme en beperkte sound. Enigszins interessante solo’s waren er zo nu en dan van Sven Hamerpagt. De gitarist speelt niet complex, maar degelijk. Hij kende eigen grenzen en musiceerde zodoende op behoudende wijze binnen zijn mogelijkheden. Wat wel als consequentie had dat Hamerpagt niet altijd even spannend was om naar te luisteren.

De Amsterdammers proberen stijlen als drum&bass, postrock, jazz, fusion en elektronica te vermengen. Het is simpelweg te veel gevraagd voor Grand Wazoo om dit live tot uitdrukking te brengen. Eenheid ontbrak, omdat er niet naar elkaar werd geluisterd. Asynchrone ritmes tussen bassist Martijn van der Riet en drummer Felix Schlarmann waren geen uitzondering. Ook elektronicaspecialist Anne-Jan Reijn was wisselvallig. Hij kon onbegrijpelijke, non-functionele geluiden produceren, maar zich later weer positief onderscheiden door lekkere minimale beats.

Iedere muzikant had bijwijlen wel degelijk prettige uitspattingen en heel af en toe vloeiden deze samen. Op die momenten schemerde door dat de ideeën en bedoelingen van Grand Wazoo zeker interessant zijn. De uitwerking is alleen matig. Waarschijnlijk ontbeert het de muzikanten aan kunde om een dergelijk pretentieus project als deze op succesvolle en overtuigende wijze over te brengen.

• Grand Wazoo website