CD-RECENSIE

Alex Maguire Sextet – Brewed in Belgium
bezetting: Jean-Paul Estiviénart trompet en flugelhorn; Robin Verheyen sopraan- en tenorsaxofoon; Michel Delville synthesizergitaar; Alex Maguire, piano en synthesizer, Damien Polard basgitaar, Laurent Delchambre slagwerk
opgenomen: 27 oktober 2007 in De Singer in Rijkevorsel (B)
release: 2008
label: MoonJune Records
tracks: 6
tijd: 59.29
website: www.moonjune.com www.vpro.nl www.radio6.nl
door: Rinus van der Heijden

Pianist Alex Maguire is in Nederland vooral bekend door zijn samenwerking met tenorsaxofonist Sean Bergin en altsaxofonist/klarinettist Michael Moore. Maar wereldwijd vestigde de Brit zijn faam door coöperatie met Evan Parker en Roswell Rudd. Het zijn alle vier namen die staan voor een bepaalde vorm van vrije jazz. Niet de free jazz die werd geboren in de jaren zestig van de vorige eeuw; wel de variaties erop die met name door Britse en Amerikaanse musici werden aangebracht.

Alex Maguire is een alleskunner, die vrije improvisaties op de piano een eigen gezicht heeft gegeven. Voor dit album koos hij de titel ‘Brewed in Belgium’, daarmee verwijzend naar een van de zaken waar onze zuiderburen goed in zijn: het brouwen van bier. De ingrediënten daarvoor zorgen in de juiste samenstelling voor de individuele smaak van de honderden bieren die de Belgen in flesjes en fusten doen. De ingrediënten die Maguire voor ‘Brewed in Belgium’ samenbracht zorgen voor het typische geluid dat zijn sextet voortbrengt.

Dat geluid is uniek en overdonderend. Maguire zet de luisteraar in het eerste stuk van dit album al op een verkeerd been door een lange pianosolo, die je nietsvermoedend onder kunt brengen bij modale jazz of eigentijdse gecomponeerde muziek. Maar het stuk heet waarschijnlijk niet voor niets ‘Psychic Warrior’: de muzikale krijger die Alex Maguire zeker is, trekt op de rest van het album ten oorlog tegen alles wat duf, ingeslapen en verslapt is in de muziek die jazz heet.

Er komen imposante groepsimprovisaties voorbij, fonkelende soli van alle instrumentalisten, wagonladingen spitse vondsten en telkens maar weer onvermoede, nieuwe klanken ontlokt aan voornamelijk akoestische instrumenten. Alex Maguire mag daarbij blij zijn dat hij Laurent Delchambre naast zich weet. De slagwerker is een polyritmisch monster, dat elke solo draagt op een kussen van dichtgeslagen ritmes. Zijn alsmaar wisselende tempi doen ook het groepsgeluid goed. ‘Brewed in Belgium’ is daarmee een fantastische plaat die – wil hij of zij er de moeite voor doen, dat dan weer wel – ook de jazzliefhebber die niet zo vaak winkelt bij vrije improvisaties in de ban krijgt.