CD-RECENSIE

Sam Vloemans – Bord du Nord II
bezetting: Sam Vloemans trompet en flugelhorn; Gwen Cresens accordeon en bandoneon; Dominique Vantomme piano; Lara Rosseel contrabas
opgenomen: 8,9 en 10 april 2025, Blue Keys Studio, Aalter
uitgebracht: 26 september 2025
label: Little Vamp Records
aantal stukken: 12
tijdsduur: 61’16
website: samvloemans.be
door: Jeroen Jansen



Zestien jaar na het eerste ‘Bord du Nord’ keert Sam Vloemans terug met ‘Bord du Nord II’, een album dat niet alleen een vervolg is, maar een volwassen herinterpretatie van een idee dat ooit in Parijs ontstond. Vloemans, geboren in Curaçao en opgegroeid in België, studeerde aan het Koninklijk Vlaams Conservatorium en Codarts en bouwde sindsdien een veelzijdige carrière uit als trompettist, componist en arrangeur. Zijn eerdere projecten, zoals ‘Otrabanda’ en ‘New Light’, bewogen zich tussen jazz, latin en wereldmuziek, maar ‘Bord du Nord II’ kiest voor een intiemere, filmische benadering waarin melodie en sfeer centraal staan.

Melancholie en levenslust
Het kwartet dat hij voor dit album samenbracht, is indrukwekkend: Gwen Cresens op accordeon en bandoneon, die er in 2008 ook al bij was, Dominique Vantomme op piano en Lara Rosseel op contrabas. Rosseel is geen onbekende voor Vloemans; ze speelden eerder samen in de Belgische jazzscene en tijdens een JazzLab-tournee met Rosseels eigen kwintet. Die voorgeschiedenis hoor je terug in de chemie tussen trompet en contrabas: Rosseel legt warme fundamenten en subtiele ritmische accenten, terwijl Vloemans daarboven zweeft met melodieën die soms fluisteren, soms zingen. Samen met Cresens en Vantomme creëren ze een klankwereld die balanceert tussen melancholie en levenslust, een mengeling van stijlen waarin tango, musette, klezmer en jazz elkaar ontmoeten. Opvallend is de afwezigheid van drums, wat het geheel een open en ademende structuur geeft.

Cinematografisch
Vergelijken met anderen is lastig, maar wie houdt van de lyrische trompet van Paolo Fresu of de filmische accordeon van Richard Galliano, zal zich thuis voelen. Toch is Vloemans geen imitator: hij schrijft vanuit een eigen culturele context en geeft jazz een Bourgondische ziel. Het album is cinematografisch, alsof het een soundtrack is voor een nog te maken film, een kwaliteit die ook in zijn werk voor beeldend kunstenaar Hans Op de Beeck terug te vinden is.

Tijdloos en actueel
Van de twaalf composities springen er drie in het bijzonder uit. ‘Magic Source Theme’ opent het album met een repetitief motief waarin Vloemans’ trompet lyrisch zweeft boven Cresens’ accordeon en Vantomme’s ritmische pianobegeleiding, terwijl Rosseel met zachte baslijnen een fundament legt dat de melodie laat ademen. ‘11:11’ is een hoogtepunt van subtiliteit: Cresens’ accordeon roept de geest van Miles Davis op, terwijl Rosseel een warme basis legt en Vloemans de melodie laat glinsteren als goud. ‘Septuaginta’ tenslotte is pure weemoed, Rosseels contrabas geeft het nummer een diepte die de trompet nog intenser laat klinken.

‘Bord du Nord II’ is geen nostalgische terugblik, maar een ode aan de kracht van kwetsbaarheid. Met Cresens, Vantomme en Rosseel heeft Sam Vloemans een ensemble dat zijn visie tot leven brengt op een manier die zowel tijdloos als actueel is.

Beluisteren via Spotify.

Album trailer.