Joe Magnarelli toont dat New York nog altijd leidend is in hardbop
CONCERTRECENSIE. Rik van den Bergh Quartet ft. Joe Magnarelli, De Observant Amersfoort, 16 oktober 2024
beeld: Ton van Leeuwen
door: Cyriel Pluimakers
De Amersfoortse Observant heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld tot een vaste waarde in het Nederlandse podiumlandschap. Hun programmering heeft de jazztraditie als uitgangspunt met de nodige avontuurlijke uitstapjes. Nu staat het kwartet van baritonsaxofonist Rik van den Bergh op het podium met als gast de Amerikaanse trompettist Joe Magnarelli. Van den Bergh en Magnarelli speelden voor het eerst samen op een Europese tournee met de Oostenrijkse drummer Bernd Reiter in 2021.
Het kwartet van Rik van den Berg trad op met de Amerikaanse trompettist Joe Magnarelli.
Traditie
Magnarelli is een van ’s werelds meest vooraanstaande trompettisten. Sinds 1986 woont hij in New York. Van 1987 tot 1989 maakte hij deel uit van de Lionel Hampton Big Band en van 1989 tot 1994 toerde hij veel met organist ‘Brother’ Jack McDuff. De meeste bekendheid kreeg hij misschien wel door zijn samenwerking met het fameuze New York Hard Bop Quintet. Als sideman troffen we hem aan bij Toshiko Akiyoshi, Harry Connick Jr., Buddy Rich, Maria Schneider en het Vanguard Jazz Orchestra. Rik van den Bergh heeft zich, als een van de weinigen, volledig toegelegd op de baritonsaxofoon. Hij bouwt voort op de traditie van grootheden als Harry Carney, Leo Parker, Pepper Adams en Ronnie Cuber.
Repertoire
Centraal staat specifiek repertoire dat de afgelopen decennia uitgevoerd werd met trompet en baritonsaxofoon in de frontline. De ritmesectie bestaat uit pianist Miguel Rodriguez, contrabassist Marius Beets en drummer Eric Ineke. De eerste helft start met het van altsaxofonist Charlie Parker afkomstige ‘Chi Chi’, gevolgd door de ballad ‘Falling In Love With Love’. De ritmesectie is lekker beweeglijk en spoort de blazers stevig aan. Verrassend is de interpretatie van ‘The Oriënt’, een bijzonder stuk dat ooit figureerde op een album van pianist Ronnie Mathews. Bijna spiritueel is ‘Monk’s Mood’, een compositie die onsterfelijk werd in de uitvoering door Thelonious Monk en John Coltrane. Het van baritonsaxofonist Cecil Payne en trompettist Kenny Dorham afkomstige ‘Saucer Eyes’ sluit de eerste set af. 
Het kwartet met pianist Miguel Rodriguez, contrabassist Marius Beets en drummer Eric Ineke.
Ontmoeting
Zoals gebruikelijk zetten de musici er na de pauze een tandje bij. Kenny Dorham’s ‘Sign Off’ laat meteen het kwik stijgen. Magnarelli schittert op flugelhorn in ‘When Sunny Gets Blue’, afkomstig van baritonsaxofonist Charles Davis, gevolgd door een verbazingwekkende solo van Van den Bergh die ook het laagste register van de baritonsaxofoon stevig aanspreekt. De trompet wordt weer tevoorschijn gehaald in het van dezelfde componist afkomstige ‘Turbo’. Magnarelli laat en passant horen dat New York nog steeds de dienst uitmaakt in het hardbop genre. Met zijn flugelhorn zorgt hij voor een passend slot in ‘I’ve Never Been In Love Before’, zo’n heerlijk trage melodie waarbij je zalig weg kunt dromen. Een geweldige muzikale ontmoeting tussen topmuzikanten, die absoluut om een vervolg vraagt.
