CD-RECENSIE

Jean-Paul Estiévenart, Marcel Ponseele, Il Gardellino - Triptyque
bezetting: Jean-Paul Estiévenart trompet; Marcel Ponseele hobo; Anthony Romaniuk klavecimbel, orgel, piano; Sam Gerstmans contrabas; Jan De Winne fluit; Joanna Huszcza viool; Michiyo
Kondo viool; Kaat De Cock viola; Ira Givol cello
opgenomen: juni 2022, Flagey, Brussel
uitgebracht: 23 september 2022
label: Fuga Libera
aantal stukken: 10
tijdsduur: 51’26
website: jeanpaulestievenart.com - outhere-music.com/fugalibera
door: Georges Tonla Briquet


Traditiegetrouw kiest concertzaal Flagey voor haar jaarlijks Brussels Jazz Festival in januari een artiest in residentie die carte blanche krijgt. Bij de editie van 2022 kreeg trompettist Jean-Paul Estiévenart die eer toegewezen. Hij ging voor drie totaal uiteenlopende projecten waaronder een rond Bach. Op 26 april 2022 had het concert dan toch plaats (na uitstel door Covid-19). De studio-opname zelf dateert van juni 2022.

Johann Sebastian Bach en jazz, het is een lange liefdesgeschiedenis. Ook Jean-Paul Estiévenart is al sinds zijn jeugd in de ban van deze componist. Daarnaast heeft hij een jarenlange bewondering voor Marcel Ponseele en diens muziekensemble Il Gardellino. Dankzij Flagey kon hij beide passies samenbrengen. Ponseele stelde bovendien voor om ook klavecinist en toetsenist Anthony Romaniuk uit te nodigen, iemand die zich zowel in klassieke middens als in de popwereld beweegt. Zo kwam dit uitgelezen ensemble van bruggenbouwers en vernieuwers bij elkaar. Contrabassist Sam Gerstmans was naast Estiévenart de tweede jazzcat in deze niet-alledaagse groep. Bovendien werd Bert Joris ingeschakeld voor de arrangementen.

Citaten uit diverse composities van Bach (alle details staan duidelijk vermeld in het cd-boekje) worden gekoppeld aan flarden improvisaties. Dit kan leiden tot een tenenkrullend resultaat waarbij de twee werelden met elkaar botsen en er totaal geen coherentie bestaat. Tijdens het Flagey-concert verliep alles af en toe haperend maar bij deze opname lukt de symbiose echter wonderwel. 

Nergens is er sprake van een clash tussen barok en jazz. Verklaring hiervoor is dat Estiévenart zijn (korte) improvisaties naadloos aansluiten bij de sfeer van de originele stukken. Dat hij een polyvalent muzikant is, bewees hij al jaren maar hier treedt hij toch wel ver buiten zijn comfortzone en nestelt zich volledig in de wereld van Bach en barok. De bijdragen van contrabassist Sam Gerstmans zijn even aangepast en terughoudend.

‘Triptyque’ (de titel verwijst naar de drie thema’s die hier als basis dienden: ‘Miseria’, ‘Transitio’ en ‘Transfiguratio’) is uiteindelijk een sterk staaltje kamermuziek waar vooral Ponseele en Il Gardellino mee vertrouwd zijn. Wie op zoek gaat naar een knetterende juxtapositie tussen jazz en klassiek is er aan voor de moeite. Het bijna acht minutenlange ‘Transition’ van Estiévenart wijkt nog het meest af maar de link met Bach wordt op geen enkel moment verbroken.

Tijdens het Brosella festival, enkele weken na de opname, illustreerde het gezelschap dat er wel smaakvolle variaties mogelijk zijn en dat dit een werk is met vele facetten. Een live vervolg dringt zich op.


 

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.