The Agent-K Quartet - Mouvements
CD-RECENSIE
The Agent-K Quartet - Mouvements
bezetting: Kenny Cordova, bas; David Burgos, trompet; Nick Rosen, toetsen; Bobby MacIntyre, drums
opgenomen: 23 en 24 augustus 2008
release: 2009
label: Abstract Records
tracks: 7
tijd: 46:08
myspace: www.myspace.com/theagentkquartet
door: Jan Jasper Tamboer
Zet vier virtuozen bij elkaar in de studio of op het podium en je hebt keet in de tent. Zo niet bij het Amerikaanse The Agent-K Quartet. Bij deze jazzrockband zijn de verhoudingen stimulerend en de rollen gelijkwaardig. Niemand die per se wil overheersen of zich van de ander wenst te onderscheiden door eigen kunnen. Een ware samensmelting van talenten.
De muziek biedt aanvankelijk weinig houvast, zowel wat betreft de melodie, harmonie en ritme. Structuren en patronen blijven aanvankelijk verborgen. Dat is tegelijkertijd de kracht en uitdaging van het album 'Mouvements' waardoor je niet snel uitgeluisterd raakt. Voor wie moeite wil doen ligt hier een schat voor het opgraven.
Trompettist David Burgos speelt strak en trefzeker, afwisselend staccato en vloeiend, en reikt met zijn coloratuurspel tot grote hoogten. Toetsenist Nick Rosen biedt op briljant muzikale wijze weerwoord aan de blazer en neemt regelmatig het initiatief over. Bandleider Kenny Cordova drijft op volle toeren de machine voort en Bobby MacIntyre toont zich zeer levendig en inventief op drums.
The Agent-K Quartet is een experimentele band. Toch staan zij wel degelijk in een traditie, die van de vernieuwers van de jaren vijftig en zestig met freejazz en avant-garde. Waar die belandden, vertrokken Cordova en zijn collega's, die zich eveneens lieten inspireren door rockmuzikanten als Jimi Hendrix. Ook weten zij zich verbonden met stromingen in de moderne beeldende kunst, waarvan de cd-hoes getuigt. De band bestaat sinds 2001 en komt nu pas met zijn debuutalbum.
Fraai zijn de klankeffecten die de muzikanten voortbrengen op hun instrumenten. Zo lijkt Burgos met zijn trompet te zingen in het complexe 'Carlin Philosophy'. Mooi is het herhaaldelijk vervagende vibrato op de toetsen waarmee het ingetogen 'Caressa's Dream' is ingekleurd. De toegankelijke afsluiter 'A Bientot' wordt eigenhandig door Cordova afgerond, eerst in een samenspel met Rosen, uitlopend in een pakkende solo op contrabas. Inderdaad, tot ziens, want dit debuutalbum smaakt naar meer.