Vijay Iyer dynamisch en veelzijdig
CONCERTRECENSIE: Vijay Iyer Trio, Bimhuis Amsterdam, 22 mei 2015
beeld: Charlie Crooijmans
door: Martijn van Geffen
Tijdens zijn tiendaagse Europese tournee presenteert Vijay Iyer zijn in januari verschenen tweede ECM-album 'Breakstuf'. Iyer nam het op met contrabassist Stephan Crump en slagwerker Marcus Gilmor, een trio waarmee de pianist al jaren samenwerkt. In het Bimhuis, dat drie jaar moest wachten op een hernieuwde kennismaking met Iyer, speelde het trio werk van het album, alsmede oud en niet eerder uitgebracht materiaal.
Vijay Iyer, Marcus Gilmor en Stephan Crump in het Bimhuis.
Vijay Iyer opende solo met 'Chorale', een stuk met klassieke trekken dat duidelijk geïnspireerd is door Bach. De jazzharmonieën lieten met de komst van Crump en Gilmore echter niet lang op zich wachten. Het samenspel ontvouwde zich in krap een half uur tot een explosie van energie waarbij Iyer’s pianospel deed denken aan een mengeling van het intellect van Fred Hersch en de creativiteit van Hiromi Uehara. De rust in het door jazz gedomineerde stuk werd uiteindelijk gecreëerd door een contrabassolo van Crump. Deze rust klonk als een verademing.
Gelijkmatig
Het was echter snel gedaan met die rust. In eenzelfde tempo als voor de solo van Crump ontrolde zich een estafette van Iyer's composities, aangevuld door werken van Thelonious Monk en Michael Jackson. De veelheid aan energie zorgde voor een gelijkmatige beleving.
Die gelijkmatigheid verdween na de pauze. Door meerdere solo's van Crump en een zich bescheidener opstellende Gilmore, ontstonden verhaallijnen die deden denken aan de muziek van Arvo Pärt. De modale, met ritme spelende en door minimalisme geïnspireerde composities en improvisaties, die de muziek van het Vijay Iyer Trio kenmerkt, kwamen daardoor goed tot uiting.
Ritmisch schurende samenspel van het Vijay Iyer Trio.
De tweede helft van het concert was creatief gezien uitdagender dan de eerste helft. Zo werden de laatste twintig minuten gevuld met één groove die interessant werd gehouden door telkens net na elkaar te timen en de harmonie net iets te verleggen. De groove eindigde abrupt, maar zoals gebruikelijk was het trio nog te porren voor een muzikale toegift.
Het Vijay Iyer Trio speelde zo'n tweeënhalf uur. Dat is lang, maar dankzij het creatieve proces alsmede het harmonisch en ritmisch schurende samenspel, bleef het tot de laatste minuut spannend.
Beluister het concert van Vijay Iyer Trio in het Bimhuis:
