CD-RECENSIE

Benjamin Herman - Live
bezetting: Benjamin Herman altsaxofoon, Miguel Rodríguez piano, Ernst Glerum contrabas, Joost Patocka drums
opgenomen: 17 juli 2012 in Sociëteit De Kring, Amsterdam en 9 oktober 2013 in Studio K, Amsterdam
uitgebracht: 2014
label: Roach Records, licentie verleend aan Dox Records
aantal stukken: 7
tijdsduur: 45:58
website: www.benjaminherman.nl - www.doxrecords.com
door: Armand van Wijck


Ze maken er een feestje van en breken soms de tent af. Het kwartet van Benjamin Herman komt met een album dat bruist van de energie. Recht-voor-zijn-raap-jazz zonder pardon, met hier en daar een onverwachte wending.

Zoals de titel al doet vermoeden, bevat het album alleen maar live-opnames. Herman speelt sinds 2007 twee keer per maand op de Amsterdamse Sociëteit De Kring. Op ‘Live’ staan vijf nummers die Herman met zijn kwartet speelde ter gelegenheid van de negentigste verjaardag van de sociëteit. Als toegift zijn nog twee nummers opgenomen van een concert in november 2013, tijdens het Amsterdam Jazzfest in Studio K.

Op het album zijn naast uptemposwing een aantal latin stukken, een blues en een ballade te vinden. Ongeacht de wisselende teneur en stijl van elk nummer weet Herman overal een opgewekt en melodieus spel neer te zetten. Soms met karakteristieke uithalen, soms expres overdreven, soms sterk variërend met waar hij zijn lijnen in de maat plaatst (frasering) en soms een tikje lekker ouderwets Parker. Ook laat hij overal de thema's duidelijk terug komen tijdens het improviseren.

De Spaanse Miguel Rodríguez, huispianist van De Kring, sluit hier naadloos op aan. Tijdens solo's van Herman neemt hij de ritmische ideeën regelmatig over in het begeleidingsspel  en versterkt daarmee de dynamiek. Zijn eigen solo's zijn ook niet onverdienstelijk: energiek, speels en vaak met een bluesy karakter.

Joost Patocka en Ernst Glerum ondersteunen zoals het hoort, maar nemen gelukkig regelmatig de vrijheid om de zaak open te gooien,  waardoor het geheel fris en verrassend blijft. Patocka speelt losjes, met name tijdens zijn fills, sommige luisteraars zouden het zelfs als heerlijk smerig bestempelen.

Opvallend is dat de vier heren in elkaars verlengde blijven spelen. Er is nergens echt sprake van tegengas geven. Het lijkt er zelfs op dat ze elkaar af en toe zitten op te stoken. Dankzij de live opnames horen we het plezier dat ze eraan beleven en het publiek dat daar in mee gaat.

Zo ook in 'Would I love you, love you, love you', een ballad van Harold Spina uitgevoerd zonder Rodríguez. Herman zet het thema lekker overdreven aan waardoor de saxofoon bijna een karikatuur van zichzelf wordt: een jonge hond smachtend verlangend naar liefde. Patocka gooit halverwege het thema de boel even open en moduleert ritmisch samen met Herman. Glerum speelt mooie baslijnen en in de solo van Herman horen we het thema terug. Terwijl de groove gezet is knallen ze er plots uit met een stuk snoeiharde ska.

Een ander opvallend stuk is het door Herman geschreven ‘Rednose Distrikt’, met conga's tussen de beboplijnen en een uitmuntende gastrol voor Joris Roelofs die loos gaat op zijn basklarinet. Het album eindigt ook zonder Rodríguez, met een redelijk vrij stuk van Herman. ‘Arachibutyrophobia’ draait om een basstrijkje van Glerum. De maatvastheid verdwijnt en er is wederom een goede interactie te horen tussen Patocka en Glerum, die van Herman veel ruimte krijgen. Des te meer jammer dat het stuk na enkele minuten weer maatvast wordt, al gooit Glerum er uiteindelijk nog een sterke solo tegenaan.

‘Live’ is een feelgoodalbum met een kwaliteit zoals we die van Herman en zijn kwartet mogen verwachten. Speels, groovy, zelfs dansbaar. Dankzij het live karakter en enthousiasme van de muzikanten tovert het zonder meer een lach op het gezicht van de oplettende luisteraar.

Benjamin Herman - Would I Love You, Love You, Love You

Benjamin Herman - Arachibutyrophobia