CD-RECENSIE

EW’s QXTD – The Divine Cockeyed Glimpse
bezetting: Jimmy Wordsworth Rage gedichten; Erwin Vann saxofoon, soundmodelling; Angelo Verploegen trompet en flugelhorn; Ilja Reijngoud trombone; Bram Stadhouders gitaar en gitaarsynthesizer; Wiboud Burkens Fender Rhodes, orgel en synthesizers; Erwin Hoorweg Fender Rhodes; Richard van Kruysdijk additional production/solo processing; Hermann Blaupunkt analog sampling editing; Eric van der Westen contrabas, synthesizer, samples, solo processing
opgenomen: 2010 Tafelbergstudio Tilburg en Larger Than Live Studio Tilburg
release: 2010
label: EWM
tracks: 12
tijd: 72.24
website: www.ewm-music.com
door: Rinus van der Heijden

In de jaren zestig hadden veel Afro-Amerikaanse jazzmusici een boodschap. John Coltrane verpakte zijn muziek in een spiritueel monsterverbond, Archie Shepp predikte gelijkheid tussen zwart en blank, Charles Mingus stelde het vraagstuk van leven en dood ter discussie. Er waren er méér, die van hun muziek een vehikel maakten om te tonen dat er meer is dan je hoort.

Behalve op sommige momenten in de popmuziek, lijkt de filosofisch-kritische visie van een musicus niet meer aan zijn muziek verbonden. Daarom is het een verademing als je tegen een cd aanloopt, waarop die visie wél wordt uitgedragen. Dat is bij dit album aan één stuk door het geval.

EW staat voor Eric van der Westen. De contrabassist/componist/bandleider tracht in twaalf stukken alles wat de hedendaagse maatschappij bedreigt, in muziek te vangen. Dat gaat van het verpeste milieu tot het gif van godsdiensten, van de jacht op geld tot een menselijk politiek systeem – als dit laatste al zou bestaan, van de verwoestende macht van internationals tot etnische zuiveringen. Eric van der Westen wil de machtige mogelijkheid om zélf te denken met zijn muziek aanscherpen, hij wil met deze ‘The Divine Cockeyed Glimpse’ zijn blik op de wereld plaatsen. Wat hij daarmee bedoelt komt niet zomaar op je af, je moet erbij nadenken. Naar eigen zeggen wil hij niet alleen amuseren, maar zijn politiek bewustzijn achter alles wat hij onderneemt, laten horen.

Eric van der Westens muzikale ontwikkeling heeft de afgelopen jaren al reuzensprongen gemaakt. Hij maakt gebruik van de modernste verworvenheden op technisch gebied, zoals computers en andere elektronica. Zijn samenwerking met elektromusicus Hans Timmermans spreekt in dit verband boekdelen.

‘The Divine Cockeyed Glimpse’ is een album geworden, waarop eigentijdse uitwerkingen en de elektro-technische verworvenheden van nu een ruime plaats innemen. Samples voeren soms de boventoon, maar de instrumentale bezetting waarvoor Eric van der Westen heeft gekozen, houdt alles in muzikale sporen. Dat maakt dat de muziek strak staat van spanning, van onvoorspelbaarheid en van een frisse adem. De aanwezigheid van een dichter onderstreept de bedoelingen van de componist, maar het is toch vooral de overrompelende aanwezigheid van de muziek die aangrijpt. Muziek die duidelijk ook de signatuur draagt van een componist, zoals we die in de loop van de jaren hebben leren kennen. In ‘The Most Unquestioned Form Of Faith’ is zijn gave om breed orkestraal te instrumenteren duidelijk te horen, in ‘The Distortion And Paralysis’ komen zijn in Afrika opgedane wortels uitbundig aan de oppervlakte.

De imponerende mengeling van elektronica en akoestische instrumenten maakt van deze ‘The Divine Cockeyed Glimpse’ een album dat vaak in de cd-speler moet worden gestoken. Al is het maar om – net als Eric van der Westen zelf – te constateren dat het eigenlijk niet gaat om melodie, harmonie, geluid en de wijze waarop dit alles wordt uitgedrukt. Maar om wat er áchter de muziek schuilt.


Eric van der Westen presenteert - met een gewijzigde bezetting – op 10 september ‘The Divine Cockeyed Glimpse’ in muziekpodium Paradox in Tilburg. Aanvang 21.00 uur.