CD-RECENSIE

Bill Stewart – Live at the Village Vanguard
bezetting: Walter Smith III tenorsaxofoon, Larry Grenadier contrabas, Bill Stewart drums
opgenomen: 22 en 23 september 2023
uitgebracht: april 2025
label: Criss Cross Jazz
aantal stukken: 9
tijdsduur: 75’08
website: billstewartmusic.com - crisscrossjazz.com
door: Cyriel Pluimakers



Van de jazzdrummers die er in de Verenigde Staten rondlopen is Bill Stewart een van de allerbeste. Zijn sensitiviteit, drive, smaak en muzikaliteit zijn van de buitencategorie. In zijn stijl treffen we invloeden aan van iconische slagwerkers als Elvin Jones, Tony Wiliams, Billy Higgins en Roy Haynes. Samen met saxofonist Walter Smith III en contrabassist Larry Grenadier brengt hij nu een rijk gevuld album uit op het Nederlandse Criss Cross Jazz. De opnames zijn in september 2023 gemaakt in de New Yorkse Village Vanguard, een plek waar heel wat jazzgeschiedenis is geschreven. Het is de eerste keer dat het label hier een registratie doet.

Spanningsboog
Het is duidelijk dat de locatie van jazzclub Village Vanguard Stewart’s trio als een handschoen past. Tenorsaxofonist Water Smith III opent met het stevige ‘Ten Foot Two’, een compositie van de leider. Maar liefst acht van de negen stukken op het album zijn van hem afkomstig. De spiritualiteit van grootmeester John Coltrane vinden we terug in ‘Purple Veil’, waarin de tenorsaxofonist een licht meditatieve weg inslaat. ‘Mynah’ vormt een feature voor het stuwende slagwerk van Stewart dat weer afgewisseld wordt met het beschouwende ‘Turquoise’. Het is duidelijk dat hij precies weet hoe je een mooie spanningsboog opbouwt, die net niet te voorspelbaar wordt.

Subtiliteit
Hoe je een drumstel kunt laten knetteren horen we in ‘Space Acres’, met spectaculair werk op de snaredrum, tomtoms en cymbals. Het knappe van Stewart is dat hij nergens overdoseert: hij weet steeds de muzikaliteit te handhaven en ontlokt boeiende en spannende melodieën aan zijn set. Contrabassist Larry Grenadier volgt hem naadloos en tenorsaxofonist Smith kan in zijn solo’s drijven op dit weergaloze ritmetandem. Prachtig is Stewart’s solo op de ballad ‘See Ya’, waarin hij samen met de tenorsaxofonist de grenzen van de subtiliteit opzoekt en het ritme loslaat.

Marathon
Het meest opvallend is misschien wel zijn maar liefst drie minuten durende drumsolo in de blues ‘How Long Is Jazz’, waarin de leider zijn volledige kunnen etaleert zonder dat het een show wordt. Ook nu ontlokt hij weer een fraaie melodie aan zijn drumstel, die in het gehoor blijft hangen. Tenorsaxofonist Smith excelleert in zijn eigen compositie ‘Ace’, een dromerige ballad. Uiteraard sluit Stewart af met een magnum opus: het meer dan twaalf minuten durende ‘7.5’ waarin hij en zijn medemusici hun uitzonderlijke kunnen etaleren in een adembenemende marathon die nu al belooft een klassieker te worden.

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.