spëcht – Triptyques
CD-RECENSIE
spëcht – Triptyques
bezetting: Simon Leleux darbuka, doholla, udu, soundscapes; Robbe Kieckens bendir, set up, kalimba; Célestin Massot log drum, cajon, snare, keyboard
uitgebracht: 22 maart 2024
label: Zephyrus Records
aantal stukken: 9
tijdsduur: 31’23
website: simonleleux.com - zephyrusrecords.be
door: Mathijs van den Berg
De Belgen Simon Leleux, Robbe Kieckens en Célestin Massot debuteerden in 2022 onder de bandnaam Hands in Motion, maar noemen zich nu spëcht, geen slechte naam voor een percussief trio. Ze maken gebruik van percussie-instrumenten uit verschillende werelddelen, zoals de darbuka (vaastrommel), de bendir (ronde lijsttrommel), de log drum (spleettrommel) en de cajon (handtrommel). Maar we horen ook de vertrouwde snare drum. Aan de ritmes worden melodieën toegevoegd met bijvoorbeeld kalimba (duimpiano) en keyboard. Ze worden soms omlijst door atmosferische elektronica.
Drieluiken
Hun nieuwe album ‘Triptyques’ bevat drie titelloze muzikale drieluiken. Hierop gaat de band volgens de hoestekst op zoek naar nieuwe geluiden en grooves, naar een eigen percussieve taal. Het eerste drieluik bestaat uit ware muziekkristallen: helder en fonkelend. Het geluid is bijzonder ruimtelijk met ijle elektronica, keyboard en diepe elektronische beats. Het eerste deel opent met een bezwerende kalimba-melodie gevolgd door experimentele ritmes. Prachtig hoe de klank in het tweede deel openbreekt. Je waant je zowel in Afrika als op een dancefeest.
Ritmische tapijten
Na deze fantastische klankwezens is het tweede drieluik een stuk kaler met breed uitgesponnen akoestische ritmische tapijten. Slechts af en toe is wat elektronica of een voorzichtige melodie aangebracht. In hoog tempo en wisselende ritmes gaan de instrumenten met elkaar in interactie in steeds verschillende samenstellingen. Dit zorgt voor (soms minieme) kleurverschillen. Hoewel inventief duurt dit ruim vijftien minuten drieluik wel erg lang om de aandacht vast te kunnen houden.
Eigen magie
Ook het derde drieluik begint sober met een vrij monotoon ritme. Maar dan sluipt in het tweede deel kleur in de compositie waarna op keyboard een oosterse melodie opklinkt. Het slotdeel is als een kolkende bergbeek met verschillende stuwende ritmes en vol klank. Op deze manier klinkt spëcht op zijn best. Hoe dan ook is de band in zijn opzet geslaagd: het lijkt inderdaad op niets wat je eerder hebt gehoord. De combinatie van akoestische instrumenten onderling plus elektronica heeft een eigen magie. Een avontuurlijk en gedurfd album.
Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.
Triptyques.