Bram Weijters’ Crazy Men – The Return
CD-RECENSIE
Bram Weijters’ Crazy Men – The Return
bezetting: Bram Weijters piano, keyboards; Sam Vloemans trompet, percussie; Andrew Claes C-melody sax, EWI, wavedrum; Toine Thys tenorsaxofoon, basklarinet; Vincent Brijs baritonsax; Dries Laheye basgitaar; Gerben Brys basgitaar (track 9); Steven Cassiers drums
opgenomen: februari 2018, januari – maart 2019, live
uitgebracht: 27 augustus 2021
label: SDBAN Records
aantal stukken: 14
tijdsduur: 44’04
website: bramweijters.com - sdbanrecords.com
door: Mathijs van den Berg
Het verhaal is waarschijnlijk wel bekend, maar toch maar even de feiten. De heruitgave van het jazzrockalbum ‘Here Comes The Crazy Man’ (1974) van de Belgische cultheld Koen de Bruyne in 2015, inspireerde toetsenist Bram Weijters tot een eerbetoon. Hij noemde zijn nieuwe band Crazy Men en nam daarmee een album op met bewerkingen van De Bruynes materiaal: ‘Here They Come’ (2019). Toevallig is fusionmuziek in België momenteel erg hot. De ‘Crazy Men’ zijn afkomstig uit gerenommeerde Belgische fusionbands als Lucid Lucia (ex BRZZVLL), Dans Dans en STUFF. Oude en nieuwe jazzrock komen hier dus bij elkaar. Dit najaar kwam er een vervolg uit met ‘The Return’, waarop legendarische fusionartiesten uit de jaren zeventig in bewerkingen van Weijters terugkeren aan het front van de Belgische jazz.
Potpourri
De muziek van De Bruyne speelt opnieuw een rol als uitgangspunt voor drie geïmproviseerde stukken. Maar verder zijn de in totaal veertien nummers bewerkingen van andere Belgische en aan België gerelateerde artiesten. Zo werden de eerste twee stukken (‘The Beginning’ van Palle Mikkelborg en ‘Nineteen Seventy Fourths’ van John Lee) eerder opgenomen door gitarist Philip Catherine op zijn album ‘September Man’ (1974). Na het intro op ‘Planes’ van Marc Moulin (met zijn jazzfusiongroep Placebo) horen we eerst een bewerking van ‘Objíždka’ van de in België opererende Nederlander Jack van Poll, waar weer een melodie uit een ander werk van hem (‘Catchup’) is verwerkt. Daarna krijgen we ‘Planes’ te horen. Kunt u het nog volgen? Het is exemplarisch voor de potpourri die Weyters de luisteraar voorschotelt.
Live-opnamen
Het positieve effect hiervan is een bijzonder dynamisch geheel waarop Weijters zijn geheel eigen stempel heeft gedrukt. Doordat het album gebaseerd is op diverse live-opnamen (nog net voor de pandemie), van diverse concerten, heeft de muziek – die voorbestemd is voor de podia – nog extra dynamiek. Achteraf zijn er nog wel overdubs en samples toegevoegd. Daar merk je echter helemaal niets van: de muziek blijft direct en spontaan. Opvallend zijn de vocale introducties van enkele stukken, onder andere van Jack van Poll. We horen - als een vette muzikale knipoog – ook de definitie van jazzrock, alsof die inmiddels niet door Weijters en de zijnen duidelijk hoorbaar was gemaakt.
Energie
Weijters speelt afwisselend piano en keyboards. Met de laatste geeft hij de muziek een psychedelisch karakter. Het gaat er vaak flink ruig aan toe met vette blazersharmonieën, puntige saxsolo’s, funky bas en opzwepende drums. Soms wordt de muziek hierdoor wel erg druk en rafelig. Tegelijkertijd moeten de uitvoeringen het van de energie en de dynamiek hebben. Op een enkel rustiger stuk bewijzen de mannen ook met minder bravoure indruk te kunnen maken. ‘The Return’ is zowel een passend eerbetoon aan de Belgische jazzrock als een eigenzinnige toevoeging daaraan. Het valt voor de Crazy Men én de fusionliefhebbers te hopen dat ze deze stukken snel live ten gehore kunnen brengen.
Beluister dit album via Spotify, inloggen noodzakelijk.
Pathetic Sounds