CD-RECENSIE

Jesper Zeuthen |Jacob Anderskov |Anders Vestergaard – Ecstatic Embrace
bezetting: Jesper Zeuthen altsaxofoon; Jacob Anderskov piano; Anders Vestergaard drums
opgenomen: 12 juli 2019, Koncertkirken, Kopenhagen
uitgebracht: 18 september 2020
label: ILK
aantal stukken: 2
tijdsduur: 34’05
website: jacobanderskov.dk - ilkmusic.com
door: Georges Tonla Briquet


Zelfde trio, zelfde locatie maar twee jaar later. In het kader van het Copenhagen Jazz Festival 2019 trokken altsaxofonist Jesper Zeuthen, pianist Jacob Anderskov en drummer Anders Vestergaard opnieuw naar de plaatselijke Koncertkirken om iets meer dan een half uur samen te improviseren.

Dat hun combinatie vorige keer geen toevalstreffer was, is duidelijk. Het trio kreeg voor die concertopname (‘Out Of The Specatcle’) zelfs de onderscheiding ‘Best Special Release 2019’. Op 9 en 12 juli 2019 waagden ze zich wederom aan eenzelfde scenario. Ze weerhielden uiteindelijk de tweede avond voor de release. Het was interessant geweest om beide concerten te kunnen vergelijken maar niet getreurd. De vierendertig minuten op deze ‘Ecstatic Embrace’ (onderverdeeld in Part I en Part II) bieden genoeg luistermateriaal om er zich met volle overgave op te storten. 

Anderskov opent de esbattementen met percussieve pianonoten. Al snel (1’15) treedt Vestergaard hem bij met koortsachtige drumpatronen. Het duurt nog een tijd (5’01) eer Zeuthen hun geagiteerde uitwisselingen verrijkt met zijn inbreng. Zijn driftige prikkels versterken het gevoel van rusteloosheid maar verhogen tevens de sterkte van de verhaallijn. Als een vallende ster suist het trio door het ruim, voortgestuwd door onder meer een drumsolo, zwierige uithalen van de saxofonist en de mantrapatronen van de pianist. Na net iets meer dan twintig minuten wordt het beeld ‘bevroren’. Complete stilstand en stilte. Er resten nog twaalf minuten op kant B. Aanvankelijk lijkt wat volgt de tegenpool van wat voorafging. Eerst overheerst de sfeer van bezinning met de saxofonist die heel bedachtzaam voor een mystieke dimensie zorgt. De betovering houdt acht minuten stand tot elkeen zich uit dit keurslijf wringt en zich steeds meer ongeconditioneerd gaat gedragen. Het leidt tot een tijdelijke eruptie die uiteindelijk zacht uitdooft. 

Over heel de lijn domineert een onderhuidse rituele sensatie. Op die manier kon niemand spreken van pure blasfemie in dit vroegere huis van geloof (sinds 2009 omgebouwd tot cultuurhuis) maar werd het alsnog een haast spirituele belevenis. Het extra gevoelseffect, dat er zeker bij was in de kerk, ontbreekt helaas. Die bijkomende impact valt gelukkig niet volledig weg wanneer je dit beluistert in het (half)duister met koptelefoon. Echt uitproberen! 

Wie hun vorige concertopname (‘Out Of The Specatcle’) apprecieerde, zal ook nu weer probleemloos overstag gaan voor wat deze drie improvisatoren presteerden. Zoals steeds is de vinylversie gehuld in een heus kunstwerkje, deze keer ontworpen door Miki Skak en Anders Vestergaard. 

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.