CD-RECENSIE

3’Ain -3’Ain
bezetting: Yamen Martini trompet; Piet Maris accordeon; Otto Kint contrabas
opgenomen: 26 februari 2020, Zinnema, Brussel
uitgebracht: 15 mei 2020
label: Choux de Bruxelles
aantal stukken: 5
tijdsduur: 26’06
website: www.choux.net
door: Georges Tonla Briquet



Accordeonist Piet Maris is sinds enkele decennia de gedroomde ambassadeur van Brussel. Op kleurrijke en vooral doordachte wijze verklankt hij het leven in de broeierige Belgische (en Europese) hoofdstad met groepen als Jaune Toujours (zijn paradepaardje), Mec Yek, Far Fare en zelfs de kindervoorstelling Ik en den Theo/Moi et le Théo. Zijn nieuwste uitlaatklep is trio 3’Ain dat hij vormt met trompettist Yamen Martini en contrabassist Otto Kint.

Voor Piet Maris geen leven zonder Brussel. Hij woont en werkt er al zo’n vijfentwintig jaar. Het is echter geen onvoorwaardelijke liefdesband tussen de twee. Hij is er zich wel degelijk van bewust dat de vele voordelen van een multiculturele samenleving eveneens heel wat negatieve kanten hebben. Met Jaune Toujours verwerkt hij al deze facetten op expliciete wijze in zijn teksten. De muziek van deze groep en alle andere initiatieven zijn een weerspiegeling van de diverse aanwezige culturen. Voor 3’Ain verlegde hij zijn actieterrein naar Oostende, de huidige thuishaven van de Syrische trompettist Yamen Martini. 

De debuutschijf ‘3’Ain’ (de achttiende letter uit het Arabische alfabet) omschrijven als crossover zou een gemakkelijkheidsoplossing zijn zonder alles in de juiste context te plaatsen. Voor de vijf composities ontleende het trio stijlelementen en motieven bij zowel westerse als oosterse kringen. Een subtiele cocktail van samensmeltingen, zoals jazz dat kan zijn. Met accordeon, trompet en contrabas testen ze schoorvoetend een (beperkt) aantal mogelijkheden af. Swing ontbreekt, improvisatie en blues daarentegen bepalen mede de hoofdkleur maar dan wel volgens de Maris-methode. En dat betekent verbasterd en onzuiver maar met een directheid en een gevoelswaarde om u tegen te zeggen.

Opmerkelijk zijn de momenten van intrigerende verstilling zoals in ‘BZ-189’ met bijhorende clip. Ook bij de tristesse en weemoed van de overige nummers overkomt je een gevoel van desolaatheid en onmacht, de achtergrondverhalen van Yamen Martini indachtig. Gelukkig is er ook wat plaats voor optimisme en positief gefilosofeer, zij het in beperkte mate. 

Haast elke noot evoceert een beeld op zich. Allemaal heel gestileerd zoals de soundtracks van de Griekse Eleni Karaindrou voor de films van Theo Angelopoulos. Muziek zonder overdadige decibels of hippe elektronische effecten maar met een oprecht buikgevoel. Ga vooral ook eens een kijkje nemen op de website van Choux de Bruxelles, het collectief rond Piet Maris.

Beluisteren via Spotify (inloggen noodzakelijk)

BZ-189