Atzko Kohashi – Virgo
CD-RECENSIE
Atzko Kohashi – Virgo
bezetting: Atzko Kohashi piano; Angelo Verploegen flugelhorn; Tony Overwater contrabas
opgenomen: 29 maart 2018, Studio 2, MCO Hilversum
uitgebracht: 5 april 2019
label: Jazz in Motion Records / Challenge Records
aantal stukken: 10
tijdsduur: 48’31
website: atzkokohashi.com - challengerecords.com
door: Mathijs van den Berg
Het album ‘Virgo’ komt voort uit het samenwerkingsverband van de Japanse pianiste Atzko Kohashi, contrabassist Tony Overwater en blazer Angelo Verploegen die op dit album flugelhorn speelt. De titel verwijst naar de spelopvatting van dit trio: de muziek moet puur klinken. Deze filosofie is ook te herleiden tot de culturele achtergrond van de pianiste. In de liner notes gaat ze uitgebreid in op het Japanse Zen-Boeddhisme en de bijbehorende esthetiek waarin eenvoud en spontaniteit belangrijke begrippen zijn. Ook de keuze voor een analoge opname en voor live-publiek sluit aan bij dit principe.
Het album telt tien stukken, waarvan zeven klassieke composities. Van Duke Ellington, Steve Swallow, Pat Metheny ieder een en van Wayne Shorter en Charlie Haden ieder twee. Ze zijn allemaal uitgekozen op thema. We horen onder meer nieuwe versies van ‘The Village of the Virgins’ van Ellington en ‘Virgo’ van Wayne Shorter. Verder schreef Kohashi een stuk en droeg Tony Overwater twee composities bij. Opvallend is dat een groot aantal van de werken (Swallow, Haden, Overwater) vanuit de bas is gecomponeerd. Het samenspel tussen pianist en bassist vormt steeds de basis voor het geluid waaraan Verploegen op flugelhorn extra kleur en ondersteuning geeft. De drie instrumenten zorgen voor een hecht en warm groepsgeluid.
De klassiekers krijgen een frisse uitvoering. Dit komt onder andere door de kleine bezetting en de nieuwe klankkleur die de flugelhorn eraan geeft. Maar ook de onopgesmukte speelstijl van de musici draagt eraan bij. Door het ontbreken van drums ontstaan (nog) intiemere uitvoeringen. Het hymne-achtige en oorspronkelijk rijk georkestreerde ‘The Village of the Virgins’ lijkt teruggebracht tot de essentie. Shorters ‘Beauty and the Beast’ horen we nu in een uitgeklede, akoestische versie. Het geluid klinkt echter nog steeds vol en warm. Swallows ‘Peau Douce’ krijgt een mooie blaaspartij. De uitvoering van Hadens ‘First Song’, alleen met bas en piano, voegt weer weinig toe, hoewel Overwater hierop wel kan excelleren.
De eigen stukken sluiten qua sfeer naadloos op de klassiekers aan. Kohashi’s ‘A’s Blues’ is anders dan de titel zou vermoeden een opgewekt stuk met boeiende fraseringen. De composities van Overwater zijn heel verschillend. ‘Yi Jian’ is een - werkelijk heel mooi - bezonken stuk voor bas en piano. Op ‘Ballad for Ché’ krijgt Verploegen vrij spel voor expressieve improvisaties. Een voortzetting van deze samenwerking, met nog meer eigen stukken, zou beslist geen gek idee zijn.
Beluister dit album via Spotify (inloggen noodzakelijk)