CD-RECENSIE 

Paul van Kemenade – Stranger than Paranoia
bezetting: Paul van Kemenade altsaxofoon met Cappella Pratensis, Jasper van ’t Hof, Simone Sou, Three Horns And A Bass, Eric Vaarzon Morel, Wiro Mahieu, Mariá Portugal, Hammond Sandwich, Eric van der Westen en Hans Timmermans a.k.a. Budha Building
opgenomen: februari-juni 2018, Tafelberg Studio, Tilburg
uitgebracht: december 2018
label: KEMO
aantal stukken: 9
tijdsduur: 45’42
website: www.paulvankemenade.com
door: Cyriel Pluimakers


Tijdens zijn in december gehouden Stranger than Paranoia festival gaf Paul van Kemenade ook een gelijknamige cd uit, die letterlijk een staalkaart biedt van zijn omvangrijke kunnen. Veel bezettingen, waarmee hij de afgelopen jaren te zien en te horen was, komen erop voor. De opnames zijn telkens door Bernard Jussen gemaakt gedurende de eerste helft van 2018. Op alle stukken is Van Kemenade te horen.

Lijflied
De productie opent met zijn lijflied ‘Stranger than Paranoia’ in een bezetting met trombonist Louk Boudesteijn, flügelhornspeler Angelo Verploegen, flamencogitarist Eric Vaarzon Morel, contrabasist Eric van der Westen en percussioniste Simone Sou. Het thema krijgt dit keer een uitgesproken flamenco behandeling. Van durf getuigt Van Kemenade in zijn samenwerking met het vocale oude muziek ensemble Cappella Pratensis. In ‘Hymne to whom it may concern’ laat de leider horen hoe hij met zijn muzikale visie moeiteloos eeuwen overbrugt. Ook in het spannende ‘Shout, Shit & Sing’ zijn de vocalisten te horen: in samenspel met contrabassist Wiro Mahieu laat Van Kemenade zijn altsaxofoon gieren en janken. Zijn emotionele spel grijpt je naar de keel en voert, begeleid door Cappella Pratensis, naar een hoogtepunt.

Verhaal
Van een geheel andere snit is zijn duo met Jasper van ’t Hof: na een licht impressionistische introductie van de pianist volgt een glorieuze ballad, een krachtig muzikaal verhaal zoals in Nederland alleen Van Kemenade dat kan vertellen. Een artistiek statement dat uitmondt in het spectaculaire ‘Kyle Wins Again’ met Hammond Sandwich: zijn band met de ronkende orgels van Arno Krijger en Carlo de Wijs. 

Het bekende Three Horns And A Bass, uitgebreid met percussie van Sou, is te horen in ‘My Son K.’ Op kousenvoeten baant de altsaxofonist zich een weg door de subtiel begeleidende medemusici. Een meerstemmige improvisatie volgt, met tegen het einde een weergaloze solo van flügelhornspeler Angelo Verploegen. Dat Van Kemenade ook met elektronica goed overweg kan, laat hij horen in ‘Empty Heart’. Het melancholieke thema krijgt een spannend outer space fundament. Met zijn hartverscheurende lyriek speelt Van Kemenade de muziek van de toekomst. 

Uitdagingen
Passie vinden we ook in zijn duet met drumster Mariá Portugal. Hier horen we de ritmische kant van de altsaxofonist in een solo die een perfect antwoord vormt op het avontuurlijke slagwerk van de Braziliaanse.

De cd sluit feestelijk af met Hammond Sandwich en de compositie ‘Element Om’. Na een doortastende solo van trompettist Jeroen Doomernik volgt de altsaxofonist in dezelfde geest. Van Kemenade bewijst met zijn cd ‘Stranger than Paranoia’ eens te meer dat hij geen enkele uitdaging uit de weg gaat. Hij is een van de weinige jazzmusici die, ook na vele jaren, nooit sleets wordt maar altijd weer op zoek is naar nieuwe uitdagingen. 

Paul van Kemenade – Stranger than Paranoia