Gidon Nunes Vaz – Night Life
CD-RECENSIE
Gidon Nunes Vaz – Night Life
bezetting: Gidon Nunes Vaz trompet, bugel; Jasper van Damme
altsaxofoon, fluit; Caspar van Wijk tenorsaxofoon; Marius van
den Brink piano; Tijs Klaassen contrabas; Jean-Clair de Ruwe
slagwerk; Mor Levin klarinet
opgenomen: 3 december 2015, 31 maart 2016
uitgebracht: 1 november 2016
label: Tritone Jazz Records
aantal stukken: 7
tijdsduur: 43:53
website: www.gidonnunesvaz.com
door: David Cohen
Was het eerste album van Gidon Nunes Vaz al een fraaie entree in de wereld van de professionele musici, de tweede plaat is niet minder veelbelovend. Op ‘Night Life’ verkent de trompettist en componist de kleurrijke facetten van het nachtelijke jazzleven.
De brede bezetting op deze plaat, met drie blazers in de frontlinie, zorgt voor uitgebreide arrangeermogelijkheden die Nunes Vaz niet onbenut laat: het snelle openingsstuk, ‘City Lights’, barst los met effectief vormgegeven blazerslijnen. In zijn eerste improvisatie toont Nunes Vaz dat hij niet alleen een kenner is van de jazzgeschiedenis, maar ook een kundig verteller, die het achter elkaar afdraaien van canonieke riffs niet snel zal verkiezen boven het uitspinnen van fraaie verhaallijnen. Die aanpak maakt hem in combinatie met zijn warme, sterk individuele geluid tot een even elegant als geraffineerd instrumentalist.
Een hoogtepunt op ‘Night Life’ vormen de twee ballades, waarvan Nunes Vaz er één zelf componeerde, ‘Thirteen Shades of Blue’. De melodie is prachtig, de trompetsolo subtiel en het fraaie dwarsfluitwerk van Jasper van Damme smaakt naar meer. De andere ballade, ‘You Won’t Forget Me’, werd in 1990 opgenomen door Shirley Horn en verschijnt hier in een eenvoudig arrangement dat de melodie centraal stelt. Hoewel Marius van den Brink zich op snellere stukken als ‘Sincerity’ laat horen als een pianist met pit, blijft zijn begeleiding bij langzame nummers wat in het vage en missen zijn solo’s onmiddellijke zeggingskracht. Het fundament van bassist Tijs Klaassen en drummer Jean-Clair de Ruwe, die beiden ook op Nunes Vaz’ eerste cd speelden, is net zo stevig als het wendbaar is. Speciale gast en klarinettist Mor Levin maakt op ‘Waltz for Mor’ een wat erg korte en weinig prominente verschijning, maar zijn klarinet vormt wel een prachtige aanvulling van het blazerstapijt onder de pianosolo van Van den Brink.
Een belangrijk minpunt van een prachtplaat als ‘Night Life’ is het sterk gepolijste karakter van zowel de individuele nummers als het totaalgeluid. Het blijft hoorbaar dat alle musici op het album zich veilig voelen in de geplaveide paden van rechttoe-rechtaan swingjazz. Zolang dat, zoals nu, met smaak gebeurt, is daar natuurlijk niets mis mee, maar het zou spannend zijn om een trompettist en componist met de potentie van Nunes Vaz eens te horen in de context van een gewaagdere muzikale onderneming.
‘Night Life’ is, kortom, een fraai ding dat nog veel fraaiere dingen in het vooruitzicht stelt, en Gidon Nunes Vaz heeft met deze plaat de door Benjamin Herman gedane constatering, dat hij hard op weg is een markant figuur in de Nederlandse jazz te worden, nog eens op elegante wijze onderstreept.
You Won’t Forget Me