Paolo Fresu ontroert
CONCERTRECENSIE. Paolo Fresu & Rembrandt Frerichs Trio, TivoliVredenburg, 11 december
beeld: Maarten Mooijman
door: Cyriel Pluimakers
De Italiaanse trompettist Paolo Fresu (1961) behoort al decennialang tot de top van de Europese jazzscene. Zijn spel doet denken aan Miles Davis in zijn beste tijd en - naast zijn eigen bands - werkt hij met grote namen als Carla Bley, Stefano Bollani, Ralph Towner, Richard Galliano en Omar Sosa. Niet alleen speelt hij buitengewoon zachtzinnig op zijn trompet, ook op bugel heeft hij een fluwelen toon.
Het trio van pianist Rembrandt Frerichs met trompettist Paolo Fresu op het podium van Cloud Nine in het Utrechtse TivoliVredenburg.
Met de Nederlander Rembrandt Frerichs en zijn trio heeft hij een naadloze samenwerking ontwikkeld, waarbij de nadruk ligt op lyrische muziek. In een volledig gevulde Cloud Nine in TivoliVredenburg geeft hij een concert dat perfect aansluit bij de sfeer van deze druilerige zondagmiddag. Hij start met een duet met Frerichs aan de fraaie Steinway vleugel en de standard ‘I Fall in Love too Easily’, krijgt een adembenemende glans. Een uitvoering die refereert aan Miles Davis op zijn mooist, zoals in de filmmuziek voor ‘L’Ascenseur pour ‘l’Echafaud’. Het getuigt van smaak en visie om een concert met een ballad te beginnen.
Poëzie
Na deze grandioze start sluiten contrabassist Tony Overwater en drummer Vinsent Planjer aan. Planjer heeft van subtiliteit zijn handelsmerk gemaakt en Overwater klinkt als een ideale kruising tussen Charlie Haden en Dave Holland: een gloedvolle toon gecombineerd met een grote souplesse. Als ritmesectie is het trio echt onverslaanbaar en hun invloed op het spel van Fresu is voortdurend merkbaar. Ze sporen de trompettist aan tot lange, uitgesponnen solo’s vol melodische ontwikkeling, die klinken als paginalange poëzie. De ongeëvenaarde toonvorming van Fresu ontroert het aanwezige publiek en wanneer hij bugel speelt komt er nog een tandje bij. Nergens wordt zijn spel echter sentimenteel. Zo nu en dan maakt hij gebruik van effecten en vervorming, elektronica die in een flightcase op de stoel naast hem ligt. Gelukkig wordt de black box niet te vaak aangesproken, want akoestisch klinkt Fresu beslist het mooist. 
Contrabassist Tony Overwater, drummer Vinsent Planjer, Rembrandt Frerichs, Paolo Fresu.
Met zijn uitvoering van Gershwin’s ‘Soon’ op bugel krijgt hij de zaal aan zijn voeten. Definitief maakt Fresu zijn grootmeesterschap duidelijk met zachte muziek die op subtiele wijze je gehoorgangen binnenloopt. Hij creëert een feel good moment van de eerste orde.
Wreed
Na anderhalf uur komt er een wreed einde aan deze perfecte droom. Frerichs kondigt af en laat weten dat de floormanager staat te dringen om het podium te changeren voor een volgend concert. Genadeloos zet de geluidstechnicus middle of the road popmuziek op. Einde illusie: het aanwezige publiek maakt zich snel uit de voeten. De productie van TivoliVredenburg had beslist zorgvuldiger gekund…
