Afrikaanse sterrenhemel in Maastricht
CONCERTRECENSIE. Mehmet Polat Trio, Museum aan het Vrijthof, Maastricht, 16 augustus
door: Mathilde Löffler
Op een zondagochtendwandeling door het historisch hart van Maastricht kon je zomaar terechtkomen in een boeiend cross-over concert van wereldmuziek, gebracht door het Mehmet Polat Trio in het Museum aan het Vrijthof. Introverte muziek die geen uiterlijk vertoon nodig had en die de toeschouwers een uur lang meenam naar een wereld van verstilling, ruimte, sereniteit, plezier en schoonheid.
Archiefbeelden Mehmet Polat (l) en zijn Trio met Sinan Arat en Zoumana Diarra (in Maastricht wegens ziekte vervangen door Albert Distelbrink).
Het Mehmet Polat Trio bracht in een serene sfeer een spannende mix van Turkse Midden-Oosten klanken en West-Afrikaanse muziek. Op traditionele instrumenten gespeeld door musici die vanuit verschillende tradities hun zeer diverse muzikale invloeden in afkomst en muzikale vorming op subtiele wijze harmonieus bij elkaar brachten. Waarbij virtuositeit niet werd geschuwd, maar altijd werd ingezet ten behoeve van het grote geheel.
Wereldburger
Uitgaande van de composities van bandleider en ud-speler Mehmet Polat - een wereldburger van Turkse afkomst, woonachtig in Amsterdam - bouwden Polat, Sinan Arat en Albert Distelbrink (vervanger voor de zieke Zoumana Diarra) een fascinerend subtiel mozaïek met stevige wortels in de authentieke traditie. Vol invloeden uit de Turkse Ottomaanse traditie, Turkse soefi-ritmes, oude Anatolische muziek en Balkan- en West-Afrikaanse klanken. Flamenco, Iraanse muziek, modale jazzimprovisaties: een heus caleidoscoop van muziekstijlen passeerde de revue.
Met verfijnde Arabische en Turkse klanken en de glasheldere lyrische kora nam het trio zijn publiek mee op reis. Het bleken spannende muzikale expedities vormgegeven door bezwerende Arabische ritmes, zwevende snaarklanken, een ademende fluit, rustig verstilde passages en langzaam zich ontvouwende klankconstructies. Met toewijding, warmte en overgave gespeeld door musici die er zichtbaar plezier in hadden, elkaar de ruimte gunden en de ander feilloos aanvulden.
Signatuur
De klankkleuren van de ud, de twaalfsnarige 'gitaar van de Midden-Oosterse muziek´, de Ney, een Midden-Oosterse rietfluit, en van de Kora, een traditioneel snaarinstrument uit West-Afrika, mengden wonderwel in de zwevende akoestiek van de intieme foyer. Een warm persoonlijk idioom met een eigen signatuur dat volop ruimte creëerde voor de individuele kwaliteiten van de musici met hun individuele inbreng. Muziek als open intermenselijke muzikale ontmoeting zonder voorbehoud, vol bevlogenheid en inspiratie in ontspannen harmonie, zoals je dat iedereen zou toewensen.
Met een staande ovatie eindigde een magisch uur vol muziek die volgens een toeschouwer “alleen nog mooier is in Afrika, buiten onder de sterrenhemel.”
Mehmet Polat Trio - Next Spring