CD-RECENSIE

Reinier Baas - Mostly Improvised Instrumental Indie Music
bezetting: Ben van Gelder, Maarten Hogenhuis altsaxofoon; Sean Fasciani contrabas; Mark Schilders drums; Reinier Baas gitaar, piano
opgenomen: 10, 11 juli 2012
release: 2012
label: Mainland Records
tracks: 9
tijd: 43:22
websites: www.reinierbaas.com - www.mainlandmusic.nl
door: Jan Jasper Tamboer



'Mostly Improvised Instrumental Indie Music', zoals de verse cd van gitarist Reinier Baas heet, lijkt weer zo'n titel vol ironie. Je kunt de benamingen die Baas hanteert vaak met een flinke korrel zout nemen. Maar dat de muziek op zijn tweede album 'mostly improvised' is, lijkt te corresponderen met een waarheid zonder spot. Dat het hier om 'Indie Music' zou gaan, zoals de titel ook beweert, hoef je echter niet al te serieus te nemen, wat het dan weer verwarrend maakt. En dat is precies de bedoeling.

Misschien wil Baas duidelijk maken dat genreaanduidingen er helemaal niet toe doen. Werd het begrip 'indie' aanvankelijk gebruikt om onafhankelijke, alternatieve rock te omschrijven, inmiddels is het net zo'n containerbegrip als 'jazz'. Dus waarom je jazzplaat niet indieplaat noemen, het is toch allemaal betekenisloos geworden. Essentieel is, dat de muziek grotendeels geïmproviseerd is en door een collectief tot stand is gekomen, zonder dat concessies worden gedaan om een publiek te behagen of een zo groot mogelijke status te bereiken.

Vrije geesten staan open voor vele invloeden en disciplines. De kunsten worden niet gescheiden door gesloten deuren, maar zwerven vrijelijk rond in het collectieve onderbewustzijn. Pop, rock, jazz, funk, klassiek, het is allemaal bruikbaar en vindt allemaal een uitweg op deze cd. Zeker, er is eerbied voor de traditie, maar die wordt ondanks alle respect volledig vrij aangevuld of vervormd. Zo klinken fraaie melodieën als moderne varianten op een klassieke jazzballad, of anderszins hardnekkige dissonanten met blokvormig slagwerk als gesels.

Baas laat daarbij op zijn gitaar een schoon geluid horen, zonder effecten. Dat hij geen gebruik maakt van noise of wah-wah of andere vervormingen, betekent niet dat hij een kaal geluid heeft. Door de goede opnamekwaliteit klinkt de gitaar heel present en substantieel. Het instrument biedt zelf voldoende rijkdom. In combinatie met de twee lyrische saxen en de ritmesectie, die zowel speels als solide is, geeft dat mogelijkheden voor gelaagde structuren, die echter altijd doorzichtig blijven.

Een tweede album uitbrengen na een succesvol debuut, kan een flinke hobbel zijn. Hoge verwachtingen kunnen verlammend werken. Baas heeft daar geen last van gehad, zijn nieuwe plaat betekent een stap voorwaarts, met een grotere eenheid binnen de stukken en een hechter groepsgeluid. De gitarist wil elk jaar een nieuwe cd uitbrengen. Dat is ambitieus. Voorlopig kan de liefhebber met numero twee wel even vooruit, want daarop valt genoeg te ontdekken.