CD-RECENSIE

Eef van Breen Group – Playing Games
bezetting: Eef van Breen; trompet, flugelhorn, ukele, zang, Eva Tebbe; harp, Walter Wolff; piano, Ruben Samama; contrabas, João Lobo; drums, percussie, Merel Junge; viool, Dmitry Ivanov; viool, Amber Docters van Leeuwen; cello
release: 2010
label: Challenge Records
tracks: 12
tijd: 46.20
website: www.breenjazz.nl - www.challengerecords.nl
door: Mischa Beckers


Trompettist en zanger Eef van Breen werkte onder meer met John Engels, Hein Van de Geyn en Philip Harper. Hij schrijft en speelt niet alleen jazzmuziek maar componeert en arrangeert ook voor gerenommeerde kamermuziekensembles en theatergezelschappen. ‘Playing games’ is Van Breen’s debuutalbum.

De trompettist destilleerde nadrukkelijk een eigen geluid uit een rijke variatie van (klank)kleuren en muzikale ideeën uit wat hem ooit beïnvloedde en inspireerde: van kinderliedjes tot pop, van jazz tot klassieke muziek. Dat leidde tot twaalf sfeervolle liedjes op zijn debuutalbum in een smaakvol samenspel van gestructureerd en melodieus met improvisatie.

Van Breen zingt met een wat hoge stem en laat ook zijn trompet zingen, lyrisch, melodieus en warm. En ja, dan is een associatie met Chet Baker makkelijk gemaakt. Hij probeert niet met opzet als Baker te klinken maar laat het ook niet na. Naast zijn eigen composities bevat ‘Playing Games’ dan ook een stuk uit het repertoire van Baker, ‘The thrill is gone’. Van Breen heeft niet de van levenspijn doordrenkte expressie van Baker en vliegt de uitvoering van de nummers ook anders aan. Ten eerste met een verrassende bezetting, met strijkers en een harp. Dat werkt verfrissend. Daarnaast gebruikt hij aanvullende stijlen zoals zijn favoriete klassieke invloeden waaronder Sjostakovitsj en soms een wat musicalachtige aanpak van zangpartijen. Op zijn album belandden ook vier composities die hij schreef voor het Antonioni project van Toneelgroep Amsterdam.