CD-RECENSIE

Marc Ribot – Silent Movies
bezetting: Marc Ribot – gitaar, (Keefus Ciancia – soundscapes)
release: 2010
label: Pi-recordings / Codaex
tracks: 13
tijd: 60:37
website: www.marcribot.com - www.pirecordings.com
door: Erno Elsinga





Eigenlijk wilde Marc Ribot zijn solo gitaaralbum ‘Blind Movies’ noemen, omdat nagenoeg niet één track daadwerkelijk voor filmmuziek werd gebruikt. Maar het werd ‘Silent Movies’, een prachtige compilatie harmonieuze en verstilde gitaarmuziek die het midden houdt tussen folk en jazz, met een knipoog naar country en moeiteloos onder elk filmfragment past.

De doorgaans luidruchtige Ribot zoekt op ‘Silent Movies’ de donkere kant van zichzelf op. Met ingetogen, minimalistische soms duistere en droefgeestige gitaarmuziek, doet Ribot denken aan sfeervolle componisten als Tom Waits, Lou Reed, Joe Henry of Leonard Cohen. Met weinig en veelal akoestische noten, weet Ribot onbelemmerd gevoelens bloot te leggen en melancholische sferen op te roepen. De zeggingskracht zit in het weglaten en dat levert adembenemende fragmenten op.

Enkele stukken komen voort uit Ribot’s in 2010 uitgevoerde project ‘The Kid’, waarbij de gitarist ‘live’ de filmmuziek verzorgde voor deze stomme Charlie Chaplin-film uit 1921. Een oorstrelende, droge vertolking met heldere voor zichzelf sprekende melodielijnen. Pareltjes kent ‘Silent Movies’ volop, zoals ‘Delancey Waltz’ en ‘Requiem for a Revolution’, of ‘Radio’ waarin Ribot de resonatorgitaar Dobro hanteert.

Marc Ribot spreekt de wens uit dat zijn muziek de weg zal vinden naar de film. Dat dat zal gebeuren kan eigenlijk niet uitblijven.

Mark Ribot - Delancey Waltz
Silent Movies