CONCERTRECENSIE. Kamasi Washington Group, Bozar Brussel, 15 april 2025
beeld: Hugo Lefèvre
door: Jeroen Jansen
Het is al weer een tijdje geleden dat we nieuwe muziek van saxofonist Kamasi Washington konden horen. Zijn voorlaatste plaat, ‘Heaven and Earth’, dateert van 2018. In die periode werd hij door sommige recensenten gebombardeerd tot de nieuwe John Coltrane, Ornette Coleman en Albert Ayler. Onder een breed publiek bereikte hij op een andere manier de sterrenstatus vanwege zijn werk met Kendrick Lamar, Erykah Badu en Snoop Dogg. En dan hebben we het nog niet eens over de Grammy’s die hij ontving en de filmmuziek die hij schreef bij een ‘biopic’ over Michelle Obama. Kortom: een druk mannetje die onder de puristen in de jazz stevig de meningen verdeelt. Want hoeveel stelt Kamasi Washington nou eigenlijk voor als musicus, als je al het bombast eraf trekt?
Kamasi Washington tourt in moordend tempo door Europa naar aanleiding van zijn laatst verschenen album ‘Fearless Movement’.
CONCERTRECENSIE. Simin Tander Quartet, cd-presentatie ‘The Wind’, Het Koorenhuis Den Haag, 10 april 2025
door: Jeroen Jansen
De Duits-Afghaanse vocalist Simin Tander is bepaald geen onbekende in Nederland. Ze studeerde twintig jaar geleden jazz-zang aan het ArtEZ Conservatorium in Arnhem en daarna speelde ze onder meer samen met trompettist Eric Vloeimans, saxofonist Bo van der Graaf en pianist Jeroen van Vliet. Dat ze inmiddels al weer een tijdje weg is uit ons land was bijna niet te merken tijdens het optreden van haar band in Het Koorenhuis.
Simin Tander presenteerde in Den Haag haar nieuwe album 'The Wind'.
CONCERTRECENSIE. Ed Verhoeff’s Kind Folk, De Pletterij Haarlem, 7 april 2025
beeld: Rob Ouwerkerk
door: Jeroen Jansen
Ed Verhoeff behoort al jarenlang tot de top van de jazzgitaristen in Nederland. Wie naar zijn carrière kijkt ziet daar nauwelijks losse flodders tussen zitten. Of het nou om zijn John Abercrombie project met Adam Nussbaum gaat, kamermuziek met bassist Paul Berner, ‘The Dutch Songbook’ met drummer Lucas van Merwijk en bassist Boudewijn Lucas of het trio met vocalist Izaline Calister en trompettist Angelo Verploegen: het is allemaal even smaakvol en doordacht.
Ed Verhoeff’s Kind Folk pakte flink uit in Haarlem, maar wist ook te ontroeren.
CONCERTRECENSIE. Izaline Calister: Almacita di Desolato, De Regentes Den Haag, 5 april '25
beeld: Peter Putters
door: Jeroen Jansen
De Curaçaose zangeres Izaline Calister zit inmiddels al meer dan 25 jaar in het vak. Nadat ze het eiland verliet om in Groningen te studeren werkte ze onder meer samen met Jasper van ’t Hof in Pili Pili maar ook met Michiel Borstlap en Peter Beets trof ze later pianisten die haar vocale talent oppikten. Haar grote doorbraak volgde in 2000 toen ze met haar eerste album ‘Soño di un muhé’ liet horen hoe Curaçaose muziek en jazz met elkaar vervlochten zijn.
Izaline Calister geeft de voorstelling Almacita di Desolato vorm met danseres Junadry Leocaria, alleskunner Russel Soleana en pianist Thijs Borsten.
CONCERTRECENSIE. All Star Jazz Septet, presentatie CD ‘Ab’s Originals’, georganiseerd door Ujazz in Theater De Berenkuil, Utrecht, 4 april 2025
beeld: Ton van Leeuwen
door: Cyriel Pluimakers
Saxofonist en klarinettist Ab Schaap (1950) speelde in toporkesten als de Skymasters, het Metropole Orkest en de John Clayton Big Band. Ook maakte hij deel uit van Manteca (later Nueva Manteca), het Rotterdams Jazz Ensemble en Peter Ypma + Eleven. Jarenlang was hij werkzaam in diverse functies aan de conservatoria in Rotterdam en Den Haag. Als docent heeft hij heel wat generaties jazztalent voorbij zien komen en was hij bijzonder geliefd. Schaap is een uitermate bekwame componist en arrangeur: in 1992 won hij de Europese Jazz Compositieprijs van de International Association of Jazz Educators.
All Star Jazz Septet met Jasper van Damme en Simon Rigter. In het midden Ab Schaap.
CONCERTRECENSIE. Joey Calderazzo Trio, LantarenVenster Rotterdam, 29 maart 2025
beeld: Olga Beumer
door: Johan Bakker
Joey Calderazzo communiceert door middel van muziek, voor tekst en uitleg ben je bij hem aan het verkeerde adres. De Amerikaanse pianist maakt zijn entree op deze zaterdagavond in LantarenVenster, neemt plaats achter de toetsen, bladert wat in zijn papieren en scrolt, half afgewend van het publiek, op zijn telefoon, alsof hij nog een passend openingsnummer moet uitkiezen. Terwijl zijn begeleiders toekijken, zet hij ‘Just One Of Those Things’ in met een lyriek waarmee hij de voor driekwart gevulde zaal direct voor zich inneemt. Bassist Orlando le Fleming en drummer David Hawkins vallen hem bij in een hogere versnelling, waarna het trio een staaltje adembenemende powerplay ten beste geeft.
Joey Calderazzo wordt begeleid door bassist Orlando le Fleming en drummer David Hawkins.
CONCERTRECENSIE. Andy Sheppard Trio, Bimhuis Amsterdam, 27 maart 2025
door: Jeroen Jansen
Wie een beetje ‘hip’ wil overkomen in een gesprek over jazz, die haalt de naam aan van een willekeurige Britse artiest in dat genre. Brexit heeft geen vat op hen: de toekomst van jazz is voor een groot deel te horen in het Verenigd Koninkrijk. De aanstekelijke mix van jazz en wereldmuziek, geïnjecteerd met funk, hip hop en soul is op elk serieus festival of podium te horen, maar weten we ook op welke schouders sterren als Nubya Garcia en Shabaka Hutchings staan?
Andy Sheppard Trio op de planken van het Amsterdamse Bimhuis. Foto © JJ.
CONCERTRECENSIE. Ellister van der Molen Quartet, De Fruitvis Rotterdam, 21 maart 2025
beeld: Olga Beumer
door: Jeroen Jansen
Ellister van der Molen is op trompet en flugelhorn al jaren een gevestigde naam in de nationale jazzscene. Ze stond al op zeer jonge leeftijd op het podium, won prijzen en ze heeft een eigen geluid, als solist in grote orkesten maar ook in haar eigen formaties. Met haar albums ‘Smalls’ uit 2014 en het meer recente ‘NOLA’ valt ze in de smaak bij de liefhebbers, omdat ze naast haar heerlijke gevoel voor lyriek en melodie duidelijk laat horen dat ze serieus studie heeft gemaakt van de jazztraditie. Toch is ze relatief weinig te zien met haar eigen band en dat is zonde. De Fruitvis in Rotterdam gaf haar afgelopen vrijdag gelukkig alle ruimte om te laten horen waar Van der Molen toe in staat is.
Ellsiter van der Molen Quartet in het Rotterdamse podium De Fruitvis.
CONCERTRECENSIE. Jazz at Lincoln Center Orchestra o.l.v. Wynton Marsalis, Concertgebouw Amsterdam, 18 maart 2025
beeld: Govert Driessen
door: Cyriel Pluimakers
Het leidt geen twijfel dat het Jazz At Lincoln Center Orchestra onder leiding van Wynton Marsalis uitgegroeid is tot de Mount Everest van het bigband genre. Het orkest vormt inmiddels ook een opleidingsinstituut voor jonge talenten. Het traditionele repertoire van het orkest wordt gezien als de ultieme vaandrager van de rijke en buitengewoon veelzijdige geschiedenis van de Amerikaanse jazz.
Jazz at Lincoln Center Orchestra speelde in Concertgebouw een bloemlezing uit zijn omvangrijke repertoire.
FESTIVALRECENSIE. Transition Festival, TivoliVredenburg Utrecht, 15 maart 2025
beeld: Filip Mertens
door: Cyriel Pluimakers
Acht jaar lang bestaat het Utrechtse Transition Festival inmiddels en wederom is het uitverkocht. Een merendeels ouder publiek spoedt zich door het grote TivoliVredenburg, van de begane grond naar Cloud Nine en de diverse zalen op de tussenliggende verdiepingen.
Op Transition stonden onder meer de Turkse zangeres Sanem Kalfa, Han Bennink met Hans Dulfer en gitarist Lionel Loueke op het affiche.
BOY EDGAR PRIJSUITREIKING. Tony Roe en gasten, Bimhuis, 26 februari 2025
beeld: Dirk Neven
door: Cyriel Pluimakers
Het was op zijn zachtst gezegd een verrassing toen afgelopen juni bekend werd dat de Boy Edgar Prijs 2024 toegekend werd aan toetsenist en bandleider Tony Roe. Hij is geen typische jazzmusicus maar combineert dit genre met klassiek, hedendaags, hip-hop en elektronische muziek. De jury schreef: “Roe brengt een unieke mix van jazz en technologie, werkt genre-overstijgend en geeft publieksbeleving een nieuwe dimensie. Hij is intelligent, geëngageerd en een innovator binnen de jazz en geïmproviseerde muziek.”
Tony Roe krijgt uit handen van Reinier Baas de Boy Edgar Prijs uitgereikt. Harpiste Doriene Marselje.
FESTIVALRECENSIE. Internationales Jazz Festival Münster, Duitsland, 3 t/m 5 januari 2025
beeld: Tim Dickeson
door: Georges Tonla Briquet en Leentje Arnouts
Gedurende drie dagen vormde het theatergebouw in het Duitse stadje Münster traditiegetrouw het decor voor het jazzfestival dat daar voor de eerste maal georganiseerd werd in 1979. Op de affiche prijkten heel veel jonge en ook minder jonge artiesten, wel allemaal uit de Europese scene. Dat is meteen de troefkaart van Fritz Schmücker die in 2025 zijn veertigjarig jubileum mocht vieren als artistiek directeur. Daarbij dient jazz als startpunt maar nooit als eindpunt. De rode draad door het programma was dan ook een geflirt met stijlen en genres.
Pianiste Clara Haberkamp, Three Elements van contrabassist Jasper Høiby, en marimbavirtuoos Andrés Coll die voor een knallende festivalafsluiter zorgde.
CONCERTRECENSIE. Klap op de Vuurpijl met FlevoEnsemble, Beauforthuis Austerlitz, 27 december 2024
beeld: Ton van Leeuwen
door: Cyriel Pluimakers
Jarenlang vormde de Klap op de Vuurpijl de vaste jaarafsluiting voor liefhebbers van actuele muziek. Initiator Willem Breuker gebruikte dit programma om verrassende vondsten te programmeren en uiteraard extra aandacht te genereren voor zijn baanbrekende Kollektief. Op de lessenaar stonden dan partituren waarvan de inkt nog vers was en de noten net ingedaald. Jammer genoeg kwam er door subsidieperikelen twee decennia geleden een einde aan dit prachtige initiatief.
Contrabassist en initiatiefnemer Egon Kracht (midden) heeft niet alleen het stof van Klap op de Vuurpijl afgeblazen, maar er ook een nieuwe en krachtige draai aan gegeven.
CONCERTRECENSIE. Braam Sixty, LUX Nijmegen, 22 december 2024
beeld: Olga Beumer
door: Cyriel Pluimakers
Meer dan drie decennia speelt de uit Nijmegen afkomstige Michiel Braam al een belangrijke rol binnen de wereld van de Nederlandse jazz. Voldoende reden om hem nu hij zestig wordt uitgebreid te fêteren. In het LUX podium is een uitgebreid programma voor hem samengesteld met ’s middags een bijna vier uur durende film en een avondprogramma met een verse editie van Bentje Braam. De titel van de jubileumviering is Braam Sixty.
Michiel Braam liet zich interviewen door Co de Kloet en Bas Andriessen en trad op met de nieuwe versie van Bentje Braam.
FESTIVALRECENSIE. Stranger Than Paranoia, Tilburg, 21 december 2024
beeld: Olga Beumer
door: Cyriel Pluimakers
Voor de laatste keer presenteert Paul van Kemenade zijn eindejaars Stranger Than Paranoia Festival. De altsaxofonist gaat een einde aan zijn carrière breien, maar nu al gaan er geruchten dat dit niet definitief is. Na twee eerdere dagen in het Amsterdamse Bimhuis, horen we hem vanavond in zijn Tilburgse thuisbasis Paradox.
Paul van Kemenade Classic Quintet, de Spanjaard José Luis Gutiérrez en het Emiliano D’Auria Quartet met trompettist Luca Aquino op Stranger Than Paranoia.
CONCERTRECENSIE. Erik Friedlander The Throw, De Singer, Rijkevorsel, 30 oktober 2024
beeld: Olga Beumer
door: Cyriel Pluimakers
De in het Amerikaanse Rockland Country opgegroeide cellist Erik Frielander vormt een prominente figuur in de New Yorkse Downtown-scene. Hij is een rusteloos experimentator en werkt onder meer samen met Fred Hersch, Terence Blanchard, Laurie Anderso, Dave Douglas en Silvie Courvoisier. Hij werd vooral bekend door zijn rol in het Bar Kokba-project van John Zorn. Fameus zijn ook zijn producties met het Masada String Trio.
Pianist Uri Caine, cellist Erik Friedlander, contrabassist Mark Helias en drummer Ches Smith op het podium van De Singer.
CONCERTRECENSIE. ICP Orkest, Beauforthuis Austerlitz, 17 oktober 2024
beeld: Ton van Leeuwen
door: Cyriel Pluimakers
Het ICP Orkest vormt een monument in de Nederlandse jazz. Na het overlijden van Misha Mengelberg, alweer zeven jaar geleden, heeft het ensemble met Guus Jansen aan de piano zichzelf opnieuw uitgevonden. Vanavond treden ze op in het in de Zeister bossen gelegen Beauforthuis. Een mooiere plek is nauwelijks denkbaar en op een of andere manier lijken hier muziek en natuur samen te gaan. Het optreden start met een eigen arrangement van ‘Happy-Go-Lucky Local’, een van Duke Ellington’s aan de trein gewijde composities. De voor dit vervoermiddel typerende geluiden worden driftig geïmiteerd en de musici laten de muziek knarsen in de beste ICP-traditie.
Dat het ICP Orkest zijn muziek, ook in perioden van tegenwind, meer dan levend houdt is een prestatie van formaat.
CONCERTRECENSIE. Rik van den Bergh Quartet ft. Joe Magnarelli, De Observant Amersfoort, 16 oktober 2024
beeld: Ton van Leeuwen
door: Cyriel Pluimakers
De Amersfoortse Observant heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld tot een vaste waarde in het Nederlandse podiumlandschap. Hun programmering heeft de jazztraditie als uitgangspunt met de nodige avontuurlijke uitstapjes. Nu staat het kwartet van baritonsaxofonist Rik van den Bergh op het podium met als gast de Amerikaanse trompettist Joe Magnarelli. Van den Bergh en Magnarelli speelden voor het eerst samen op een Europese tournee met de Oostenrijkse drummer Bernd Reiter in 2021.
Het kwartet van Rik van den Berg trad op met de Amerikaanse trompettist Joe Magnarelli.
CONCERTRECENSIE. Uitreiking Edison Jazz en Klassiek, AFAS Theater Leusden, 7 oktober 2024
beeld: Ton van Leeuwen
door: Cyriel Pluimakers
Leek de Edison uitreiking enige tijd geleden nog een feestje dat zijn houdbaarheidsdatum overschreden had, sinds het evenement met ingang van 2022 plaatsvindt in het AFAS Theater in Leusden heeft de prijsuitreiking zijn glans glorieus herwonnen. Niet alleen is er veel aandacht voor de winnaars, maar ook zijn er interessante lezingen en presentaties.
Zanger Dennis van Aarssen, Benjamin Herman Sextet en Maite Hontelé gaven acte de presénce tijdens de Edison uitreiking.
CONCERTRECENSIE. Rik van den Bergh Quartet ft. Suzan Veneman, Farmstead Jazzclub, Westbroek, 22 september 2024
beeld: Ton van Leeuwen
door: Cyriel Pluimakers
In een periode waarin er sprake is van een zeker dédain ten aanzien van de canon van de jazz, is het ronduit een verademing om weer eens een ensemble te horen dat aandacht geeft aan de muziek van de legendarische Thad Jones (1923-1986). Niet alleen een geweldige trompettist en flugelhornspeler maar ook een groot componist die met zijn werk voor het Thad Jones Mel Lewis Orchestra een hoeksteen vormt binnen de naoorlogse bigband jazz.
Rik van den Bergh en Suzan Veneman speelden in kleine bezetting werk van Thad Jones.
