Het zal je maar gebeuren dat je als jonge pianist, amper twintig jaar, wordt ontdekt door een van de grootste levende jazzlegendes. Dat overkwam de inmiddels 25-jarige Amerikaan Dan Nimmer.


Een gastoptreden van de grote trompettist en orkestleider Wynton Marsalis bij het schoolorkest van Nimmer leidde tot een uitnodiging bij de jazzmusicus thuis. In maart 2005 speelde hij het ene jazzstuk na het andere op Marsalis’ vleugel. Het bleek een soort verkapte auditie te zijn, zodat de trompettist hem kon horen spelen. Korte tijd later maakte de jeugdige Nimmer deel uit van het Lincoln Center Orchestra van Wynton Marsalis. Afgelopen zomer speelde hij drie avonden met dat orkest op het North Sea Jazz Festival.

Dan Nimmer is afkomstig uit Milwaukee in de Amerikaanse staat Wisconsin. Op zijn tiende begon hij met klassieke pianolessen en op zijn vijftiende werd hij toegelaten op de jazzafdeling van het conservatorium. Zijn ouders namen hem mee naar de plaatselijke jazzclubs zodat hij zo af en toe kon meespelen en jazzmusici ontmoeten. Tijdens zijn jazzstudie aan de universiteit van Noord Illinois speelde hij in verschillende bands, waarna hij in januari 2004 naar New York vertrok.

“In New York wonen en werken was altijd een droom van me,” zegt hij. “Ik ging er naartoe met het idee zoveel mogelijk goede muziek met zoveel mogelijk jazzmusici te maken. En ik hoopte natuurlijk daar te worden ontdekt. Die droom is uitgekomen.” In korte tijd speelde Nimmer met sterren als Benny Golson, Clark Terry, Lyle Lovett, Wynona Judd, Tom Jones en vele anderen. En toen kruiste de grote Wynton Marsalis zijn pad.

“Het is een ongelooflijke ervaring! Eerst en vooral is het muzikale niveau waarop Wynton bezig is het allerhoogste dat ik ken. Hij gaat buitengewoon serieus om met zijn muziek en eist het uiterste van zijn muzikanten. Hij weet hoe hij het beste uit ieder orkestlid kan halen. Het is voor ons allemaal net een grote familie die toevallig bij elkaar komt om muziek te maken. Dat is fantastisch! Ik vind het bovendien een grote eer te mogen spelen met een van mijn helden. Ik wou dat ik dat elke dag kon.”

Het lijkt erop dat ook dat laatste deel van Nimmers droom is uitgekomen. In 2007 toerde hij met het orkest van Wynton Marsalis door de VS, gevolgd door een reeks optredens in Europa, waarvan afgelopen zomer alleen al drie avonden in Rotterdam. Half december gaat een nieuwe tour met het Lincoln Center Orchestra door de VS van start.

Dan Nimmer vindt het lastig favoriete jazzmusici te noemen. “New York zit zo barstensvol met geweldige muzikanten van wie de meeste mensen het bestaan nooit zullen kennen. Maar ik wil wel zeggen door wie ik ben beïnvloed. Voor wat betreft de pianisten: Oscar Peterson is de reden waarom ik pianist ben geworden. Hij was de eerste die ik ooit hoorde en ik was meteen verkocht. Verder geweldige namen als Wynton Kelly, Red Garland, Art Tatum, Hank Jones en Fats Waller. Wauw, het is zo moeilijk niet iedereen te gaan noemen. Ik geef nog zes sleutelfiguren die me heel dierbaar zijn: Bird, Miles, Trane, Pops, Dexter (Gordon) en Duke.”

Hij besluit: ,,Ik was al een keer eerder op het North Sea Jazz. Daar kreeg ik een schok, want ik zag en hoorde er zoveel geweldige muziek. Of er verschil is tussen het Amerikaanse en Europese publiek? Een goed publiek vind je overal. Meer in Europa dan in de VS? Weet ik niet, heb ik nooit bijgehouden. De mensen lijken het bijna overal te waarderen. Ik probeer door mijn muziek altijd contact te krijgen met mijn publiek.”

• Dan Nimmer website