Jazz op Myspace #2 EEN VERKENNINGSTOCHT IN VIJF KORTE CD-RECENSIES (deel 2) Het Amerikaanse Decoi is een van die vele groepen die via Myspace een grotere bekendheid probeert te bereiken. De groep staat nog niet bij een platenlabel onder contract maar op internet is hun muziek wel te vinden. Decoi legt zich toe op psychedelische jazz die duidelijk wortels heeft in de prog rock en fusion uit de jaren zeventig, maar de muziek doet ook denken aan die van de vroege Jacob Fred Jazz Odyssey en de groep verwerkt graag invloeden uit tal van genres zoals bijvoorbeeld reggae en dub. Zelf noemen ze het jazz van een andere planeet. Kort geleden is de uit een toetsenist, bassist en drummer bestaande groep uitgebreid met een trompettist. Net als Myspace zelf is deze talentvolle, maar nog wat wisselvallige band nog volop in ontwikkeling. Leuk. “Sylvester Battlefield” is de derde cd die de Canadese saxofonist Peter van Huffel onder eigen naam uitbrengt en de tweede met ditzelfde kwintet dat verder bestaat uit Scott Dubois; gitaar, Jesse Stacken; piano, Michael Bates; bas en Jesse Davis; drums. In een ander project speelt Van Huffel onder meer samen met saxofonist Gebhard Ullmann wat al indiceert dat Van Huffels muziek niet bepaald naar de mainstream neigt. Zijn stukken worden gekenmerkt door veel complexe tempo- en melodiewisselingen die de muziek jachtig laten klinken, maar dan wel op een goede manier. Bovendien is het Peter van Huffel Quintet ook in staat om heel sober en indringend te klinken zoals in “Good mornings” waarin zowel Van Huffel als Stacken heel lyrisch voor de dag komen. “Sylvester Battlefield” vraagt veel tijd en aandacht door de soms wat ongemakkelijke sound die geleidelijk went en zijn eigen eigenwijze schoonheid prijsgeeft. Peter van Huffel geeft in oktober vier optredens in België. Het uit Engeland afkomstige trio Standon / Brandt / Harris kiest ook niet voor de makkelijkste weg. Wat meteen opvalt, is dat Aaron Standon zowel altsax als gitaar speelt. Ornette Coleman en James Blood Ulmer zijn daarbij belangrijke voorbeelden. Het trio heeft duidelijke roots in de vrije improvisatie scene van groot Britannië. Zo speelden de bandleden eerder al met grootheden als Derek Bailey, Paul Dunmall, Keith Tippet, Andy Sheppard en Lol Coxhill. De manier waarop Standon en Brandt in het titelnummer met elkaar in duel gaan, toont aan dat zij op zeer hoog niveau musiceren. Inventief en met veel zeggingskracht. Het spel van Standon op gitaar is echter bij momenten toch wat freakerig en waardoor de angel uit de improvisaties wordt gehaald. Zijn zoekende saxsolo’s wat betreft vaak spannender. “Red dispersion” ontleent zijn kracht vooral aan het zeer hechte samenspel. Met name Pete Brandt blijkt met zijn bijzonder fantasievolle spel een belangrijke schakel tussen Standon en drummer Steve Harris. Dat het improviseren een veel gewichtiger rol speelt dan de compositorische lijn is gebruikelijk in dit genre. Het resultaat is al gezegd niet zeer toegankelijk, maar soms onverwacht funky. Vaak geven de vriendenaccounts op Myspace een goed idee met wat voor een act je te maken hebt. Neem de site van het uit Portland Oregon afkomstige Kieskagato. Bij hun vrienden staan Elvis Costello, Sonic Youth en Frank Zappa, maar ook Marc Ribot, Charles Lloyd en Sun Ra. Onvoorspelbaarheid en humor zijn erg belangrijk voor dit bonte gezelschap. Hoewel jazzinvloeden duidelijk te traceren zijn, is Kieskagato in de eerste plaats een rockband die er alles aan lijkt te doen om niet te serieus te worden genomen. De foto’s die het kwartet op de site heeft geplaatst spreken wat dat betreft boekdelen. Dat (wellicht geveinsde) gebrek aan pretenties geeft de groep sjeu. al gaat de onzekere zang op den duur zo nu en dan vervelen. “Kieskagato” bevat echter een aantal heel geslaagde liedjes. Een van die nummers heet “Neil Young” vernoemd naar een van ’s werelds beste gitaristen die altijd deed alsnog hij niet zo goed spelen kon. Vooral in de instrumentale passages is Kieskagato er eveneens niet in geslaagd zijn vakmanschap te verbloemen. Het maakt hun poging om op een speelse manier humor in hun muziek te verwerken des te sympathieker. Vooral omdat de band wel degelijk ook serieus durft te zijn. De hoesfoto waarop Jóel Pálsson met gasmasker en saxofoon poseert, doet een zwaar experimentele cd vermoeden. Te meer daar gitarist Hilmar Jensson, bekend van zijn baanbrekende werk bij Jim Blacks Alas no Axis en zijn eigen Tyft, meespeelt. “Varp” blijkt echter een zeer bijdetijdse variant op de aloude souljazz te zijn met hypnotiserende, slepende grooves, fijnzinnig gitaarwerk en intense saxofoonsolo’s. De muziek van Pállsons geheel IJslandse kwintet is gloedvol én fris. Hij weet handig gebruik te maken van de traditie zonder in clichés te vervallen. “Varp” is een in alle opzichten verrassende cd met de nadruk op verrassend goed.
door: Mischa Andriessen
In vier jaar tijd is Myspace uitgegroeid tot een belangrijke informatiebron. De vooral door muziekliefhebbers bezochte website mag dan volgens sommigen over het hoogtepunt heen zijn, dagelijks melden zich nog vele nieuwe gebruikers – muzikanten, platenlabels én geïnteresseerden – zich aan. Een van de leuke kanten van Myspace is de oneindig lijkende ontdekkingstocht naar nieuwe muziek. Deel twee van Jazz op Myspace met opnieuw vijf cd-recensies; een kleine en willekeurige greep uit het gigantische aanbod die enigszins recht doet aan de grote diversiteit op de site. Er is gekozen voor minder bekende artiesten die redelijk recent een cd hebben uitgebracht.
Decoi
Label: Eigen beheer demo’s
Muziek beschikbaar via Itunes
www.myspace.com/decoi
Peter van Huffel Quintet - Sylvester Battlefield
Label: Fresh Sound New Talent
www.myspace.com/petervanhuffelmusic
Aaron Standon / Pete Brandt / Steve Harris - Red Dipersion
Label: Slam
www.myspace.com/aaronstandon
Kieskagato
Label: Indecisive Records
www.myspace.com/kieskagato
Jóel Pálsson - Varp
Label: Flugur
www.myspace.com/joelpalsson
© Jazzenzo 2010