Oxymore Quintet – oxyMORE CD-RECENSIE Het Oxymore Quintet bouwt verder op fusionmuziek uit de jaren zeventig. Gelukkig gelardeerd met ontwikkelingen van nu, altijd gebed in jazzmatige improvisaties. Toch is het beluisteren van de hele cd, die overigens nog geen vijftig minuten duurt, een hele klus. Dat ligt voornamelijk aan het feit, dat de vijf musici van onberispelijke technische snit zijn. De techniek overheerst, zoals vrijwel altijd in deze muzieksoort. Dat houdt dan weer in dat hét grote gevaar om de hoek komt loeren: een ijzige discipline. Zo ijzig, dat de emotie bevriest en er een spiegelgladde muziekoppervlakte overblijft.
Oxymore Quintet – oxyMORE
bezetting: Oene van Geel, viool; Guillaume Orti, alt- en c-melody saxofoon; Mark Haanstra, basgitaar; Harmen Fraanje, piano; Chander Sardjoe, slagwerk
opgenomen: 17 en 18 oktober 2006, As loud as, Herveld
release: 2008
label: TryTone
tracks: 8
tijd: 47.11
website: www.oxymoremusic.org - www.trytone.org
door: Rinus van der Heijden
Hoekig. Zo kan de openingscompositie van deze eerste cd van het Oxymore Quintet worden omschreven. Hoekig pianospel, hoekige bas- en slagwerkbegeleiding. En daaroverheen een dwingende saxofoon. Hoewel de muziek soms ingekeerde momenten kent, zoals in ‘Silhouette’, is ritmiek op deze cd vaak de boodschap. De nadruk ligt dus vooral op stevig voortstappen door muziek die een beetje jazzliefhebber al in een verder verleden tot zich heeft kunnen nemen. Het zijn vooral accenten die je opgediend krijgt, accenten die op zeker moment elke streek op viool, elke ademtocht door de saxofoon en elke aanslag op de piano, basgitaar en slagwerk opslorpen.
Violist Oene van Geel en basgitarist Mark Haanstra werken al tien jaar samen. Ze deden dat in de groepen Mosaic, Voer, Bhedam en Osmosis. Naar ze zelf zeggen vloeit hun coöperatie nu samen in het Oxymore Quintet, dat ze eind 2006 oprichtten. Natuurlijk consumeer je muziek altijd vanuit je persoonlijke smaak. Als ik dat in dit geval mag doen, geef mij dan maar Voer of Bhedam. Daar reis ik mee met de persoonlijke emoties van de musici. Hier met hun technisch kunnen.
© Jazzenzo 2010