Acht stukken zijn bewerkingen, de andere acht nummers op deze cd zijn eigen composities. In alle gevallen zijn het stukken waarin traditionele elementen op een speelse en eigenzinnige manier door Takase naar haar hand worden gezet. Atonale clusters speelt ze gerust tegelijk met een swingende ragtime, zoals in Carla Bleys “Walking Batterie Woman”. Monks ontroerende registratie van de ziekenhuisopname van zijn vrouw “Crepuscule with Nellie” wordt door Takase uiterst traag gespeeld, waardoor de melodie het van de Monk typerende ritmes wint. Een even voor de hand liggende als verbluffende vondst.

Alexander von Schlippenbach bracht vorig jaar de twee indrukwekkende “Twelve Tone Tales” cd’s uit, waarop hij even respectvol als robuust de twaalftoonsmuziek te lijf ging en nieuw leven in blies. Takase doet op “Something sweet, something tender” iets vergelijkbaars met klassieke jazz en dat met even goed gevolg. Het titelnummer is een schoolvoorbeeld van een stuk waarin alle kracht uit het origineel gehandhaafd is gebleven en toch een heel nieuw werk is ontstaan.