CONCERTRECENSIE. John Medeski Solo, De Nieuwe Kerk in Den Haag, 5 december 2025
beeld: Eric van Nieuwland
door: Jeroen Jansen
Zo’n zestig muziekliefhebbers trotseerden de verleiding van surprises en gedichten om zich te laten onderdompelen in een overrompelende muzikale ervaring: John Medeski solo in De Nieuwe Kerk aan het Spui in Den Haag. Het was niet zomaar een concert, maar het eerste optreden van zijn Europese solotournee, en ook nog eens het enige concert in Nederland. Na Den Haag trekt Medeski verder langs onder meer Brussel, Parijs, Berlijn en Wenen, waarmee hij een reeks bijzondere locaties aandoet.
Nuances van John Medeski’s spel kwamen akoestisch goed tot zijn recht in De Nieuwe Kerk van Den Haag.
Prachtige ambiance
De Nieuwe Kerk, een monumentaal gebouw uit de 17e eeuw, bood een prachtige ambiance voor deze avond. De akoestiek bleek verrassend goed, waardoor elke nuance van Medeski’s spel tot zijn recht kwam. Het intieme karakter van de zaal versterkte het gevoel van een muzikale ontmoeting, eerder dan een grootschalig concert.
Medeski is vooral bekend als lid van het invloedrijke trio Medeski, Martin & Wood, dat sinds de jaren ’90 een brug slaat tussen jazz, funk en avant-garde. Geboren in 1965 in Kentucky, ontwikkelde hij zich tot een van de meest veelzijdige pianisten van zijn generatie. Hoewel hij vooral bekendstaat om groepsprojecten, heeft hij ook eerder solo-opnames gemaakt, waaronder het album ‘A Different Time’ (2013), waarop hij zijn lyrische en introspectieve kant toont. Zijn stijl is eclectisch en avontuurlijk, geworteld in jazz maar met invloeden uit gospel, klassiek, funk en vrije improvisatie. Medeski combineert een fenomenale techniek met een bijna spirituele benadering van het instrument.
John Medeski liet zijn muzikale geest vrijuit spreken in abstracte, kleurrijke improvisaties.
Wervelwind
De eerste veertig minuten van het concert waren een reis door impressionistische klanklandschappen. De pianist was er duidelijk niet op uit om het publiek met zoete pianoklanken op deze koude decemberavond vredig in slaap te wiegen. Medeski liet zijn muzikale geest vrijuit spreken in abstracte, kleurrijke improvisaties. Bekende thema’s doken op, zoals zijn eigen ‘His Eye Is on the Sparrow’, een stuk dat hij tien jaar geleden solo opnam, en een stormachtige versie van ‘It’s Done’ van Tiszji Muñoz, waarbij zijn rechterhand als een wervelwind over de toetsen ging.
Daarna werd het aardser, gospel en groove kregen meer ruimte. Zijn linkerhand, fabelachtig virtuoos, legde in het lage register stevige fundamenten voor stukken als ‘Outer Spaceways Incorporated’ van Sun Ra, zijn eigen ‘Waiting at the Gate’, en het krachtige ‘Blood on that Rock’. Hier klonk hij soms als een Bobby Timmons ‘on steroids’, dan weer als Don Pullen in zijn meest explosieve momenten, inclusief het beuken met de elleboog op de toetsen.
Verstild tot extatisch
Het absolute hoogtepunt was een adembenemende versie van ‘Sometimes I Feel Like a Motherless Child’, dat hij vier à vijf keer van kleur liet veranderen, van verstild tot extatisch. Het slotakkoord was ‘Great Spirit Peace Chant’ dat hij eerder opnam met John Scofield in zijn Hudson band.
Een opwindende set van een toppianist die zijn instrument tot het uiterste verkent. Dat dit concert, georganiseerd door Amare, op pakjesavond plaatsvond, maakte het des te bijzonder, zestig mensen kozen voor muziek boven cadeaus, en kregen een avond die voelde als een geschenk.