Een andere groepssamenstelling tegenover ‘Luwte’ en automatisch een aangepaste sound. Toch is er geen sprake van een radicale koerswijziging, eerder een verder affineren van hun sound. De vier werken zonder kompas en volgen de richting aangegeven door hun instrumenten die ze op heel onorthodoxe wijze bespelen.

De titels vormen geen directe aanduiding waar het allemaal naar toe gaat maar lichten slechts een kleine tip van de sluier. Zo is ‘Stuve’ een oud Nederlands woord dat zoveel betekent als opwaaiend stof of zand. Een metafoor voor wat de vier doen met klanken, effecten en zelfs heldere muzieknoten. Van Belle en Van Mieghem reikten het basismateriaal aan van waaruit de improvisaties mogelijk starten. 

Opener ‘Lumro’ drijft voort op een drone toon geproduceerd door Maris op zijn accordeon terwijl Van Belle en Van Mieghem met de boog hun snaren beroeren. Een verontrustende sfeerzetting die geleidelijk aan een meer warm omhulsel krijgt door de toevoeging van Hermans zijn basklarinet. ‘Seles’ is een kort filmisch fragment waarin akoestische gitaar en accordeon elkaar aanvullen op lyrische wijze. Verder op de plaat zijn er ook nog de gelijkaardige ‘Lesti’ en ‘Stial’. Voeg de drie woorden bij elkaar en je krijgt weer een van de kleine vondsten die het album zo boeiend maken.

‘Zeilboot’ lijkt aanvankelijk voort te dobberen op eenzelfde melodische golfbeweging als ‘Lumro’ maar de repetitieve combinatie van boog en bassnaren duiden op nakend onheil dat er ook effectief aankomt. Het nummer spat uiteindelijk uit elkaar door de ontketende bassaxofoon en trashy gitaaruithalen. ‘Blear I’ klinkt aanvankelijk als een tegenpool van het voorafgaande geweld door de intro op akoestische gitaar tot het roer omgegooid wordt en gekozen wordt voor meer snarenexperiment, zij het allemaal heel omzichtig. Het vertroebelen uit de titel als het ware. 

Kant A (de muziek verscheen ook op vinyl) sluit het kwartet af met een licht drijvend akoestisch tempo waar gastmuzikant Joe Talia wat spielereien met electronics aan toevoegde. Het idee kwam van Nicolas Van Belle die onder de indruk geraakte van het album ‘Rebetika’ waarop Andy Moor en Yannis Kyriakides volgens eenzelfde visie aan de slag gaan.

Op de tweede plaatkant bouwt Suura dit hele scenario verder uit waarbij ze de onderliggende connecties lichtjes verschuiven en herschikken. Juxtapositie en overlapping van het natuurlijke en het kunstmatige vormen hierbij de belangrijke hoekstenen. Ze gaan gelukkig niet zo ver om de stap te zetten van wizards naar weirdo’s. Subliem hoe de muzikanten alles uiteindelijk laten uitdoven door alle elementen nog eens samen te brengen maar met een nieuwe herschikking. 

Dat drummer Stijn Cools van muziekplatform Granvat instond voor de mixing blijkt hierbij de juiste zet te zijn. De man is vertrouwd met dergelijk wonderland op het snijpunt van akoestisch en electronics. De keuze van Kunstencentrum nona als opnamelocatie was daarbij een even bewuste keuze. 

‘Stuve’ is uitgebracht op cd, wit vinyl en is ook als download verkrijgbaar. Het hoesontwerp is van Broos Stoffels die ook opvallende ontwerpen leverde aan labels als PIAS, W.E.R.F. en Unday.

• Beluister dit album via Bandcamp.
  
  

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Album teaser.