Naast de Belgische ensembles HAST en Nabou treedt Celis tevens op met Evergreen 5-tet, Good.Doog en Broadway Neon - het project van Nicolas Thys rond Broadway-klassiekers. Rest nog Ping O.D., een ander initiatief van Celis dat hem nauw aan het hart ligt.

Het trio met contrabassist Hendrik Vanattenhoven en drummer Matthias De Waele startte Celis in 2005. Het repertoire bestond toen nog hoofdzakelijk uit standards. Geleidelijk werden diverse invloeden toegevoegd met als voorlopig hoogtepunt ‘Celestial Planes’. Celis toont zich hier regelmatig van zijn contemplatieve kant met een duidelijke voorkeur voor verhalende gitaarlijnen, al dan niet omkaderd door een lichte fusionschemering. Knap hoe in ‘The Lost Woods’ overgeschakeld wordt van een filmisch intro naar een steviger rockgedreven tempo. De flitsende gitarist komt extra aan bod in een nummer als ‘Don’t Try To Understand’ zonder dat het naar oeverloos rondstrooien van noten overhelt. Ook in ‘The Sixth’ leeft Celis zich volledig uit. 

Onder de gasten horen we vocaliste Muriel Urquidi die eveneens terug te vinden is in Ode, nog een ander zijproject van Celis samen met Matthias De Waele en Cyrille Obermüller. Zij leidt met haar woordeloze zang het geheel een aantal keer richting heavenly ambient en fantasy wave. Stukken die zo uit de catalogus van het Franse label Prikosnovénie geplukt lijken. Altsaxofonist Frank Vaganée zorgt er op zijn beurt voor dat alles op het juiste jazzspoor terecht komt. De omkadering van de jongeren geeft hem vleugels. Hij trekt ze mee en spoort ze aan, zoals in ‘Trinité’ met tenorsaxofonist Lennert Baerts als sparring partner. 

Producer Koen Gisen, die eerder werkte met SCHNTZL, Ottla en An Pierlé, stond in voor een vlot in het oor klinkend geluid terwijl het artwork van de hoes verzorgd werd door kunstenares Mireille Robbe. Knap debuut van deze polyvalente gitarist.

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Don’t Try To Understand.