Pianist Klaus Ignatzek, bassist Jean-Louis Rassinfosse en trompettist Claudio Roditi in Porgy en Bess

De staat van dienst van de musici is groot. Claudio Roditi deelde het podium met onder andere Dizzy Gillespie en Horace Silver. Rassinfosse met Chet Baker en Ignatzek speelde met onder meer George Coleman.

Roditi, Ignatzek en Rassinfosse waren al jaren in kwartet- en kwintetvorm samen op pad voordat ze in 2002 gelegenheid kregen als drie-eenheid op te nemen. Dat beviel zo goed dat ze in deze vorm verder gingen.

Ondanks drukke programma’s beschouwt dit internationale gezelschap het huidige trio als een vaste gelegenheid. Steevast volgt elk jaar een flinke tournee. Inmiddels verschenen er vier albums waarvan 'Beyond Question' uit 2008 de meest recentste is. In Porgy en Bess kwamen daar natuurlijk enkele stukken van voorbij zoals Ignatzek's 'Pleasant Journey', 'Early hour' en 'Change of air', in de voor hen kenmerkende mix van melodische jazz, samba's en bossa nova's.

De muzikanten spelen in de traditie, zijn geen vernieuwers maar tonen vakmanschap, instrumentbeheersing en gedrevenheid. Rassinfosse werpt een korte blik op de muzieknotatie, sluit de ogen en laat de stukken met een vanzelfsprekendheid swingen. Niet zelden voorziet de bassist zijn partij van percussieve elementen. Net als zijn triokompanen krijgt Rassinfosse in elk nummer de gelegenheid te soleren. Op melodische wijze bouwt hij thema's op zijn vijfsnarige contrabas uit. Met veel humor ook. In Roditi's Blues for Ronnie verlaagt hij de stemming van de bas en dreunt Deep Purple's 'Smoke on te water' door de zaal gevolgd door een vlechtwerk van klassiekers zoals 'Alle menschen werden brüder' en flarden uit de 'Bolero'.


Trio Roditi, Ignatzek, Rassinfosse

Pianist Ignatzek strooit in zijn improvisaties kwistig met noten en toont een enorme vingervlugheid hetgeen een groot contrast vormt met zijn minimale en soms wat zoekende ondersteuning wanneer Rassinfosse op bas soleert. Als trompettist Roditi bijvoorbeeld in 'Blues for Ronnie' met veel passie improviseert, inspireert hij daarmee Ignatzek tot een dynamische solo, opgebouwd uit soms lekker wringende akkoorden, die veel bewondering oogst.

Roditi is een begenadigd verteller. Ieder stuk laat hij voorafgaan door een uitvoerige uitleg, een anekdote of grap. Muzikaal heeft hij ook het een en ander te vertellen. Waar uitbundigheid vereist is brengt hij Braziliaans vuur in. In de meer lyrische stukken maakt de Braziliaanse trompettist extra indruk. Met een afgemeten en toch volle toon vertelt of fluistert hij ingetogen de melodie en sleept de luisteraar mee zijn verhaal in. 'Love dance' van de Braziliaanse singer-songwriter Ivan Lins vormde wat dat betreft het hoogtepunt.

Het toetje bestond uit 'The girl from Impanema'. Roditi legde de trompet opzij en zong. Vervolgens toonde hij hoe simpel een pakkende solo op de piano kan zijn, gebruikmakend van slechts één vinger terwijl hij de solo mee fluit.

• Claudio Roditi - Klaus Ignatzek - Jean Louis Rassinfosse