Gezien haar naam Pi Recordings wekt het geen verbazing dat het label een voorkeur heeft voor artiesten die muziek ten dele wiskundig benaderen; Vijay Iyer en Rudresh Mahanthappa bijvoorbeeld. Liberty Ellmans muziek ligt in dezelfde lijn. De invloed van Steve Coleman, Greg Osby (die hier meespeelt) en Henry Threadgills (in wiens Zooid Ellman zelf speelt) komt duidelijk naar voren. Ondanks de complexe mathematische grondslag is de Ellmans jazz niet louter een cerebrale aangelegenheid. De even ingewikkelde als interessante ritmiek wordt gloedvol gecounterd door de zingbare melodieën van de saxen.

Het is vooral de warme sound van tenorist Mark Shim die “Tactiles” naar een hoger plan tilt. Na drie platen bij Blue Note te hebben uitgebracht, verdween de Jamaicaanse saxofonist enigszins uit beeld. Dat is doodjammer gezien de manier waarop hij een moderne speelstijl heeft weten te koppelen aan een klassiek geluid.

Met “Tactiles” is Liberty Ellman al een flink eind losgekomen van de M Base Sound waarmee hij aanvankelijk werd geassocieerd. Het avontuur zoekt hij pas volop op “Ophiochus Butterfly” waarop hij ook meer verstilling in zijn stukken durft toe te laten, maar “Tactiles” is een sprankelende plaat waarop Ellman als componist en performer al zeker zijn mannetje staat. Speciale vermelding verdient nog drummer Eric Harland die heeft weten te vermijden dat de ritmes een teloefening zijn geworden en die met afwisselend felle en fijnzinnige accenten die muziek speels en luchtig houdt.