Een trio dat voornamelijk in Italië faam verwierf was Jokleba, afkomstig uit Noorwegen. Het werd gevormd door trompet, slagwerk en piano. Per Jorgesen, Audun Kleive en Jon Balke verkondigden vooral de nogal radicale Europese avantgarde van die tijd, vermengd met de ideeën die in het noorden van dit werelddeel heersten: een mengeling van folkloristische muziek, de eigen kijk op improvisatie en de stand van eigentijds gecomponeerde muziek. Jokleba werd er beroemd door.

Nu is er het Finse Sun Trio, dat een weinig voortborduurt op zijn Noorse voorouders, met één groot verschil: de piano is vervangen door een contrabas. Dat geeft een volstrekt ander totaalgeluid en vereist daardoor ook een andere aanpak. De melodische en harmonische structuur worden er anders door en de nadruk komt meer te liggen bij de trompet.

De trompet, die door Kalevi Louhivuori vooral dromerig en impressionistisch wordt ingezet, ligt ingebed in de klanken van contrabas en slagwerk. De drums ritselen en tikken hier en daar onder de mellow trompetklanken door, de contrabas is er vooral om met staccato noten commentaar te leveren op het leidende koperinstrument. De negen composities zijn van de beide broers Louhivuori, die in het stuk ‘Uusi tie’ niet te beroerd waren het thema van ‘Sympathy (is what we need my friend)’ van Steve Rowland & Family Dogg te jatten. Maar tussen alle moois is hen dit ruimhartig vergeven.

Deze ‘Time Is Now’ is vooral interessant om kennis te nemen van de door Finse volksmuziek beïnvloede jazzklanken, de koele, ingehouden passie – in het slotstuk ‘Orgonisaatio’ breekt er overigens een drieledige Finse furie los - en de ongebreidelde fantasie van deze drie nog jonge improviserende musici.