Toch zagen Ben van den Dungen en zijn kwartet er geen gevaar in, en gelijk hadden ze. Wat een mogelijke valkuil had kunnen zijn, werd het album zijn grootste kracht — de onbevangen spontaniteit zorgt voor synergie tussen de musici en een ongedwongen karakter. Terloops bevestigt ‘2 Sessions’ Steve Lacy’s befaamde uitspraak: “risk is at the heart of jazz”. Een ander fris element komt voort uit de twee contrasterende opnamesessies die dit album tot stand brachten. Na de eerste opnamesessie volgde een tweede vlak na kerst, waarbij op dezelfde onvoorbereide wijze werd gemusiceerd. De tegenstellingen tussen beide sessies komen vooral naar voren in nummers als ‘Two Sessions’ en ‘Prisoner Of Love’, beide tweemaal opgenomen en interessant om naast elkaar te leggen. Wederom een ongebruikelijke keuze die goed uitpakt. 

Minder verrassend is het instrumentaal vakmanschap dat, zoals te verwachten viel, strak en scherp is — een transparante sound die af en toe herinneringen aan Miles Davis oproept. Uiteraard zijn ook de solo’s zoals je ze kan verwachten van het Ben van den Dungen Quartet — virtuoos, maar vooral gewoon ‘lekker’. De bandleden schitteren echter niet alleen op hun instrument. Naast arrangementen van Russ Columbo, Horace Silver, Todd Dameron en, niet in de laatste plaats, Thelonious Monk, blinken nummers van bandleden Ben van den Dungen en Marius Beets. En die laatste leren ons dat de eigen composities prima standhouden tussen de legendes. Het melancholie opwekkende ‘Two Sessions 2’ is een parel van rust naast het stuwende ‘Stay On It’ en het swingende ‘The Legend Returns’. De boodschap van ‘2 Sessions’? Risico’s nemen loont.

• Beluister dit album op Bandcamp of Spotify
  
  
  
  

Ben van den Dungen Quartet - 2 Sessions