Het album opent met een vertolking van 'Epigraphes antiques No. 1' van Claude Debussy, dat meteen de sfeer van het duo neerzet – de harmonische kleuren en pentatonische toonladders van Debussy zijn een herkenbare invloed in hun spel. In de stukken van Rob van Bavel ('Towards the Light,' '5678,' 'Prelude for Jules,' 'Minimal Effort – maximum result'), die voornamelijk uit korte herhalende akkoordprogressies bestaan, nemen beide heren het voortouw en spelen op organische wijze met de thema’s. Gedurende de zes nummers vinden de Van Bavels hun expressie in improvisaties en harmonische variaties waarbij beide pianisten kunstig in rubato arpeggio's over de piano vliegen, om vervolgens weer swingend in een volgend thema over te gaan, zoals in de 'Coltrane Suite.' De opnames worden afgesloten met 'Oleo' van Sonny Rollins, de beroemde 'rhythm changes' waar beide heren zich virtuoos op los laten.

De sfeer van de composities op het album is gelijkmatig – het spanningsveld blijft beperkt tot het afwisselen van rubato en swing. Ook hierin schuilt het gevaar van een duo pianoalbum: het is moeilijk te horen wie wanneer speelt. Bij een vergelijkbare cd (die ook van invloed is geweest op het spel van de Van Bavels), 'An Evening with Chick Corea & Herbie Hancock,' zijn de opnames in stereo gemasterd: Corea aan het ene oor, Hancock aan het andere. Zo'n balans maakt een duoalbum spannender en deze spanning ontbreekt bij 'Like Father & Son', wat voornamelijk te wijten is aan de technici.

Desondanks, zit ‘Like Father Like Son’ vol met de pianokunsten die men van twee prijswinnende pianisten verwacht. Dit album is geschikt voor de jazzluisteraar die van de kleurrijke fantasie en energie van het Van Bavel-spel houdt.

Rob van Bavel & Sebastiaan van Bavel – Like Father Like Son