In het oeuvre van Ilse Huizinga stonden tot nog toe voornamelijk jazzstandards centraal, maar op ‘Here’s to Maya Angelou’ slaat ze een andere weg in. Het album is opgedragen aan de bekende Amerikaanse schrijfster Maya Angelou (1928-2014), een van de grote voorvechtsters van burgerrechten voor de zwarte bevolking. Haar bekendste werk is de deels autobiografische roman ‘I Know Why the Caged Bird Sings’, waarnaar ook het openingsnummer van de cd verwijst. Ook de resterende stukken zijn bewerkingen van gedichten van Angelou, die door pianist Erik van der Luijt op muziek gezet zijn. Van der Luijt is niet alleen sinds jaar en dag haar muzikale partner, maar ook haar echtgenoot. Met hem vormt Ilse Huizinga een artistieke twee-eenheid.

De inhoudelijk sterke teksten zijn door Van der Luijt voorzien van smaakvolle arrangementen en de warme en loepzuivere stem van Huizinga doet de rest. Bijzonder is het arrangement van ‘The Old Ones’, waarbij de stevige afterbeat van drummer Joost Kesselaar en de kreunende contrabas van Erik Robaard opvallende elementen zijn.  Aanstekelijk ook is de lekkere groove in ‘Gamut’. En wat te denken van het als een spiritual gearrangeerde ‘Work’. 

Frappant is dat je geen moment het gevoel hebt dat je naar ‘op muziek gezette gedichten’ luistert. Tekst en muziek zijn één geheel geworden. De zo ontstane nieuwe liedjes worden niet al te jazzy gezongen maar eerder met een aan popmuziek verwante timing, zoals we die bijvoorbeeld bij de legendarische Eva Cassidy (1963-1996) tegenkomen. Huizinga heeft zich de teksten eigen gemaakt en doorleefd. Haar presentatie is gericht op de inhoud en wars van showelementen. 

‘Here’s to Maya Angelou’ is een mooie en evenwichtige productie, die uitnodigt tot vele malen beluisteren. Alleen is het jammer dat het feestje al na 45 minuten afgelopen is. Een kwartiertje meer muziek van de bijzondere combinatie Angelou/Huizinga/van der Luijt zou nog mooier zijn geweest. Tenslotte heeft een cd er de ruimte voor.