Bilal stoere grensverlegger CONCERTRECENSIE. Bilal Unplugged, Muziekgieterij Maastricht, 10 maart Strubbelingen
door: Mathilde Löffler![]()
De Amerikaanse singer-songwriter Bilal in de Muziekgieterij Maastricht. Foto © Mathilde Löffler.
Bilal Unplugged was geen doorsnee jazzconcert. Hip internationaal publiek, een ruig industrieel pand annex poppodium, een stomende zaal die gretig swingde op grensoverschrijdende neo-soul van een akoestisch trio van twee gitaren, bas en virtuoze warme zang. Hier stond een New Yorkse artiest die zich aan genregrenzen weinig gelegen liet liggen. Een stoere man met een indrukwekkende staat van dienst, bekend door samenwerkingen met onder andere Kendrick Lamar, Jay Z, Beyoncé en Robert Glasper.
De rustige lyrische openingsnummers deden vermoeden dat het concert een bezonken singer-songwriteravond zou inluiden, maar al snel koos Bilal een andere koers. Een uitbundig nummer ter nagedachtenis van David Bowie, gevolgd door een stevig swingend stuk opgedragen aan de onlangs overleden oprichter van Earth Wind & Fire Maurice White, vormden de opstap naar een fascinerend intens optreden voor een swingende zaal. Met catchy stukken die niet alleen aanstekelijk, wijds en lyrisch of opzwepend waren, maar die ook nog in mooie teksten vertelden over het leven zelf en de strubbelingen die je op je pad kunt vinden.
Bilal etaleerde een indrukwekkende bandbreedte als performer. Met zangkwaliteiten om niet te vergeten. Een stoer geaard geluid in het lage register, dat een beetje aan Prince doet denken. Kleine hoge kreetjes en rauwe klankkleuren, die de toehoorder meenam, optilde en kippenvel bezorgde. Hier stond iemand die zich, ondersteund door twee geweldig dienende sidemen, in feilloos samenspel volledig kon geven.
Bekende nummers als ‘Soul Sister’, ‘I really don’t care’ en ‘Sattelites’ passeerden de revue. Er was ook ruimte voor een uitgebreide jazzscatsolo waarin Bilal vrijelijk improviseerde en in een virtuoos uitbundig vocaal rollenspel een conflict tussen man en vrouw uitbeeldde.
Prince
Een stomend optreden in de donkere intieme popzaal van de Muziekgieterij Maastricht waarbij Bilal het publiek uitdaagde en de interactie met de toehoorders opzocht. Een groot artiest in een kleine zaal. Zonder opsmuk, dichtbij en in een omgeving die de toeschouwer mee laat kijken in de keuken van een rasartiest en singer-songwriter in optima forma. Voor iedereen die Prince ooit wilde zien: dit is een waardig alternatief.
Bilal - Think it over
© Jazzenzo 2010